Τρίτη, Μαρτίου 07, 2006

Χτύποι Καρδιάς

Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου, 2006

00:45
Σαν κομμάτια παζλ ταιριάξαμε. Λες και τα σώματά μας φτιάχτηκαν το ένα για το άλλο ... από ταιριαστά καλούπια. Το ένα χέρι στα μαλλιά, το άλλο στη καρδιά. Χάνομαι μέσα στους χτύπους της και μαγεύομαι. Δεν χτυπάει με σταθερό ρυθμό. Πότε αργά, πότε γοργά.

2:15
Μόνο στο στόμα σε έχω φιλήσει και είναι περασμένες δύο. Που πήγε ο χρόνος. Δύο ολόκληρες ώρες και ακόμα δεν σε χόρτασα. Μόνο στο στόμα πρόλαβα να σε φιλήσω ...

3:20
Τι έγινε; Αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά σου. Τι αναποδιά! Σήμερα βρήκα να είμαι κουρασμένος; Σήμερα που σε γνώρισα; Αυτά τα μάτια σου ... τι χρώμα είναι; Μπλε δεν είναι. Πράσινα μπορεί. Υπάρχει όνομα γι’ αυτό το χρώμα; Κάτι σαν το μέλι στο ψωμί ένα ανοιξιάτικο πρωινό, τα νερά του Ιονίου ένα μεσημέρι του καλοκαιριού, το φύλλο της ελιάς στην δύση του Σεπτέμβρη...

4:00
Θα το σπάσω αυτό το ρολόι. Δεν θα βρει το ξημέρωμα. Τρέχει απόψε. Μία στιγμή σε φίλησα με κλειστά μάτια και πέρασε μισή ώρα. Έχουμε τρεις ώρες ακόμα και μόνο μέχρι τον λαιμό σου έχω φτάσει. Πόσο τρυφερός είναι ... πόσο μου αρέσει το χάδι στα μαλλιά ... πόσο μου λείπει το χάδι στην ζωή μου.

5:10
Σου έχουν πει πόσο γλυκά κοιμάσαι; Σου έχουνε πει πως ακόμα και με μάτια κλειστά λάμπεις; Βρίσκω ευκαιρία και χαϊδεύω μαλλιά ... μέτωπο ... μύτη ... χείλη ... Πέντε ώρες και δεν πρόλαβα τίποτα να κάνω μαζί σου. Οι ώρες γίνανε λεπτά. Τα λεπτά ... δευτερόλεπτα. Τα δευτερόλεπτα σβήσανε ... τουλάχιστον για απόψε.

5:30
Πάλι με πήρε ύπνος για μια στιγμή. Πάλι έχασα τον χρόνο μέσα στην αγκαλιά σου. Τον ακούς; Τον ακούς; Τον χτύπο! Τον ακούς; Τον χτύπο της καρδιάς; Δεν ξέρω αν είναι δικός μου ή δικός σου. Ακούω έναν δυνατό. Νοιώθω έναν.

6:25
Μόνο 35 λεπτά ακόμα αγκαλιά. Δεν είναι δυνατόν. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Φοβάμαι να κλείσω τα μάτια μήπως τον χρόνο ξανά χάσω... 35 μόνο λεπτά και μετά ... το ξυπνητήρι. 35 μόνο λεπτά ... φτάνουν δεν φτάνουν για 35 φιλιά.

6:57
Τι έγινε! Πάλι με πήρε ύπνος; Τρία μόνο λεπτά μείνανε. Γιατί έβαλες ξυπνητήρι; Πρώτη φορά θέλω να παγώσω τον χρόνο τόσο πολύ και έτσι αγκαλιασμένοι που ήμαστε δεν μπορώ.

6: 59
Το δωμάτιο ροδίζει από τις πρώτες ακτίνες. Στο πρόσωπο σου διακρίνω πλέον χαμόγελο. Σαν και αυτό που πρέπει να έχω και εγώ. Σιγά σιγά συνέρχεσαι από τον λήθαργο. Θέλω να μάθω αν είδες όνειρα αλλά το χαμόγελό σου λέει πολλά. Έχει μείνει μόνο ένα λεπτό. Προλαβαίνουμε για ένα τελευταίο φιλί πριν η καθημερινότητα διαλύσει τα πάντα. Μόνο ένα λεπτό για να σιγουρευτώ ότι δεν είσαι όνειρο. Φοβάμαι αν είσαι όνειρο θα γίνεις εφιάλτης. Αν είσαι όνειρο θα χάσω την γη κάτω από τα πόδια μου και άντε να την ξαναβρώ. Αν είσαι όνειρο ...

7:00
Ο χρόνος πάγωσε. Το ξυπνητήρι χτυπάει ενώ εσύ με φιλάς. Η στιγμή που δεν τελείωσε ποτέ. Η στιγμή που ανακάλυψα πως δεν ονειρεύομαι. Μία στιγμή που ακόμα και τώρα ζω. Μία στιγμή που ακόμα τώρα γεύομαι στα χείλη.

7:10
Νερό ζεστό σαν την αγκαλιά σου ... αφρός απαλός σαν το δέρμα σου. Σβήνω μία μία τις σκέψεις για δουλειά και δημιουργώ καινούργιες σκέψεις. Σκέψεις γεμάτες χαρά. Σκέψεις γεμάτες γλύκα. Και καθώς οι σταγόνες με αγκαλιάζουν, εγώ χαμογελώ ... χαμογελώ και σιγομουρμουρίζω μελωδία ξεχασμένη. Δεν θυμάμαι που την πρωτοάκουσα αλλά χαμογελώ. Αυτό τα λέει όλα.

11:20
Κρυώνω. Όσα ρούχα και αν φόρεσα δεν φτάνουν. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ζεστή σου αγκαλιά. Τίποτα δεν συγκρίνεται με το χάδι σου. Μου έρχεται να τα παρατήσω και να έρθω να σε βρω. Χαμογελώ ... χαμογελώ και σιγοτραγουδώ! Η μελωδία έγινε τραγούδι. Τραγούδι χαραγμένο στην μνήμη που μόνο όταν ακουμπάω σύννεφα την φέρνω κατά νου. “... Gli occhi tuoi belli brillano ...*” Εκείνο το χάδι που ξεκινούσε από το λαιμό και έτρεχε στην πλάτη μου ... μη νομίζεις ότι δεν το κατάλαβα. Μπορεί η κούραση να είχε νικήσει αλλά ένιωθα κάθε σου άγγιγμα ... κάθε σου χάδι ... κάθε σου ανάσα ... fiamme di sogno scintillano ...**” ... κάθε σου χτύπο.

 * Τα όμορφά σου μάτια λάμπουν
** Όνειρο σπιθυροβόλο

Parlami d'amore
by Beniamino Gigli
Parlami d'amore
Μίλα μου για αγάπη
 tutta la mia vita sei tu
Εί
σαι όλη μου η ζωή
 Gli occhi tuoi belli brillano
Τα όμορφά σου μάτια λάμπουν
fiamme di sogno scintillano
Όνειρο σπιθυροβόλο
Dimmi che illusione non è,
Πες μου ότι δεν είναι φαντασίωση,
dimmi che sei tutta per me
Πες μου ότι ανήκεις σε μένα
Qui sul tuo cuor non soffro più,
Στην καρδιά σου δεν υποφέρω πια,
parlami d'amore...!
μίλα μου για αγάπη...!

17 σχόλια:

greekgaylolita είπε...

Είναι ωραία μέσα στην όαση της αγάπης
netούλη..
Κι ας παραμονεύει στα όρια η ανελέητη έρημος
Είσαστε ασφαλείς τώρα
Χαίρομαι πολύ για σένα:)

NetKerveros είπε...

Λολιτάκι, η ιστορία αυτή είναι παλιά όσο και η φωτογραφία. Και καλά λες για την έρημο ... κάπου εκεί στα όρια ...

Μένω Εκτός, ευχαριστώ ... πάντα έτσι χτυπάει γι αυτό και χαμογελώ :-)

loukoumaki είπε...

Αχ, σου εύχομαι πάντα να νιώθεις έτσι και να το μοιράζεσαι μαζί μας :)
Ελπίζω να μην έχει σβήσει το χαμόγελο σου και ας πέρασε ένα μήνας!
α.

. είπε...

τι ηδονικός αυτός ο πόνος της ώρας που περνάει όταν βρισκεσαι σε ζεστή αγκαλιά....

NetKerveros είπε...

Λουκουμάκι ... χαμόγελο Ά.σβηστο.

Μαριλίνα, δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα.

mindstripper είπε...

Χε, χε... φτερωτός Net Kerveros.
Ωραία πράγματα διαβάζω και χαίρομαι. Να πετάτε και να χορεύετε μαζί για πολύ καιρό ακόμα Ανδρέα.]
Πολλά φιλιά! :-)

Anna είπε...

Δε χορταινω να σε διαβαζω ρε Ανδρεα, τι πραγμα ειναι αυτο μαζι σου; Απιστευτο κειμενο, τι υπεροχα ρομαντικο, αισθησιακο και τρυφερο....παλι αφωνη με αφησες γαμωτο!!(και παλι τυχερουλη σε ζηλευωωωωωωω!!!! :Ρ)

NetKerveros είπε...

Mind … πολλά φτερωτά φιλάκια σου στέλνω!

Αννούλα, χίλια ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Καλά ... κανένας δεν θα μου πει πόσο φοβερή φωτογραφία τράβηξα; Σκοτώνομαι να σκαρφαλώνω σε μάντρες για να τραβήξω ένα ηλιοβασίλεμα της προκοπής στην Αθήνα και κανείς δεν το προσέχει;

mindstripper είπε...

Να με συγχωρεί η αφεντιά σου. Η φωτογραφία είναι πάρα πολύ ωραία, αλλά με τέτοιο κείμενο περίμενες να την προσέξει κανείς;

:-P

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

υπεροχο!
:)

greekgaylolita είπε...

Δίκιο έχει η Mindy
Ωραίες οι φώτο
αλλά στο κείμενα σου είσαι πάντα
συγκινητικός και καίριος..

Λαμπρούκος είπε...

Μήπως πρέπει να τις δείξεις στον alombar42?

Θα σκάσει από το κακο΄του για τις φωτογραφίες (και ολύ θα το φχαριστηθώ)

ellinida είπε...

Tι χαρά ! Ο Ανδρέας μας είναι ερωτευμένος και ευτυχισμένος !
Τι τρυφερούλης που είσαι !
Τυχερή που σ'έχει δίπλα της .
Καλημέρα , μου φτιαξες την μέρα .
Να είσαι πάντα έτσι , παιδί χρυσάφι !

alombar42 είπε...

Φίλτατε, εσύ είσαι ποιητής - και όχι μόνο των λέξεων. Δεν έχεις ανάγκη τις φωτογραφίες, κι ας είναι υπέροχες :)

Λαμπρούκο, ετοιμάσου γιατί θα βγάλω τις λαμπρίτσες στον αέρα ;)

NetKerveros είπε...

Mind, Λολιτακί & Alombar με σκλαβώνεται με τα σχόλιά σας. (μου λέτε αργότερα τους λογαριασμούς τραπέζης για την συμφωνηθέντα κατάθεση :-)

Βασιλική, την πολύ καλημέρα μου. Ευχαριστώ.

Λαμπρούκο ... σε παρακολουθώ εδώ και μήνες πως ανακατεύεις την μπλογκόσφαιρα με ανεξήγητο τρόπο. Κανόνισε την πορεία σου. Αυτό το blog διακρίνεται από σοβαρότης και επαγγελματισμό. (αν σε κράξει ο alombar42 δεν φταίω εγώ.)

Βρε Ελληνίδα, εγώ παιδί διαμάντι είμαι αλλά ποιος το αναγνωρίζει; Η ιστορία είναι ενός μηνός και από την "ανεξάντλητη" πείρα μου σε αυτόν τον τομέα, στον ενάμισι μήνα εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα. Αναμείνατε στο blog για περαιτέρω εξελίξεις.

loukoumaki είπε...

Γλυκέ μου δεν ξέρεις ότι λίγα είναι τα κοριτσάκια που μπορούν και αναγνωρίσουν τα διαμάντια? Τα περισσότερα θαμπώνονται με τα ζιργκόν(τόσα ξέρουν...)
Αλλά αυτή, η ΜΙΑ, που θα το αναγνωρίσει θα το κρατήσει για παραπάνω από ενάμισι μήνα, και ας βρει και ένα μικρό «ψεγάδι» άλλωστε αυτό είναι που κάνει τα διαμάντια μοναδικά.
Σου εύχομαι να την βρήκες και αναμένω να το μοιραστείς μαζί μας!

Α.ισιόδοξη

NetKerveros είπε...

Λουκουμάκι μου κάθε φορά που περνάς από εδώ με γεμίζεις γλύκα με την Ά.χνη ζάχαρή σου. Thanks :-)