Ήμουνα σε μία συνάντηση στο γραφείο και κάτι ένα καλάθι από κρασιά που μόλις έφτασε, κάτι ένα τσουρέκι Τεκερλής με κρέμα κάστανου που μου έφερε το πρωί ένας φίλος από Θεσσαλονίκη, είχαν μαζευτεί όλοι τριγύρω μου. Και ενώ μιλούσαμε, είδα με την άκρη του ματιού μου το καινούργιο e-mail που μου έστειλες. Έτσι απλά αλλάζουν οι προτεραιότητες στη ζωή και προτίμησα να διαβάσω τι έγραφες από το να δώσω προσοχή στην λογίστρια, στην γραμματέα και στους λοιπούς φαρισαίους. Αυτό που δεν περίμενα όμως ήταν να διαβάσω το e-mail σου και να αρχίσουν να βουρκώνουν τα μάτια μου. Και ενώ όλοι τριγύρω στο γραφείο τσακωνόντουσαν για το πόσο μεγάλη φέτα τσουρεκιού θα κόψουν ... ευτυχώς κανένας δεν με πρόσεχε ... ένα δάκρυ κύλησε όταν συνειδητοποίησα ότι μπορεί να σου έδωσα την μεγαλύτερη αγκαλιά απ’ όλες.
ΥΓ. Η δικαιολογία έχω αλλεργίες σχεδόν πάντα πιάνει αλλά άμα έξω ρίχνει χιόνι δύσκολα σε πιστεύουνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου