Κάποιος να μου εξηγήσει ...

Κάποιος να μου εξηγήσει ... κάποιος να μου εξηγήσει γιατί θα τρελαθώ ... έτσι είναι να είσαι ερωτευμένος; Αυτό το χάλι το μαύρο που νοιώθω είναι έρωτας; Αν ναι ... ευχαριστώ αλλά μήπως και δε πάρω! Από πού να αρχίσω; Μου λέτε; Από που; Από τις ανορεξίες; Τις ανά πεντάλεπτο κυκλοθυμίες μου; Τις αϋπνίες; Την παράνοια που με κυριεύει ώρες ώρες; Από πού να ξεκινήσω; Πείτε μου!

Καταρχήν, η λογική εξαφανίζεται, τουλάχιστον σε μένα. Δεν ξέρω για σας αλλά σε μένα τίποτα από αυτά που κάνω δεν είναι λογικά, τίποτα δεν στέκει. Κάθε συναίσθημα υπερβαίνει της λογικής. Τι κι αν ζω όλη μου τη ζωή με κανόνες, τάξη και σύνεση; Άμα καψουρευτώ … Δεν πάει να είναι τρεις η ώρα το πρωί και να κοιμάμαι όρθιος ... αν στο ζητήσει ... βράστα. Έτρεχα την περασμένη Κυριακή τρεις η ώρα τα ξημερώματα για μία αγκαλίτσα. Και ας έπρεπε να ξυπνήσω σε τέσσερις ώρες για δουλειά. Μιλάμε λογική γιοκ.

Να μην αναφερθώ στη δουλειά που τα έχω φορτώσει στον κόκορα. Σήμερα πρωί, στο δρόμο για δουλειά, πήγα στο φαρμακείο. Ο Κώστας ο φαρμακοποιός έχει γίνει φιλαράκι πλέον ... ένα χρόνο κάθε μέρα φάρμακα για τον πατέρα μου. “Καλημέρα Ανδρέα” μου λέει. “Καλημέρα … Κώστα”. Εγώ εν τω μεταξύ έχω πάει κατευθείαν στα λάδια για μασάζ που έχει. “Όλα καλά;” Με ρωτάει. “Εσύ τι λες, Δευτέρα πρωί και εγώ ψάχνω λάδι για μασάζ”. Αυτό που δεν σας είπα είναι ότι χτες το βράδυ γυρνάει και μου λέει “πονάει το κορμάκι μου” ... από την πολύ δουλεία θέλω να πιστεύω. Μιλάμε παράτησα τα πάντα πρωί πρωί, εφορίες, τράπεζες, λογιστές και έτρεχα για να βρω λάδι μασάζ. Άστα να πάνε. Λάδι για αισθησιακό μασάζ αγοράζω από τη γειτονιά … αλλά για προφυλακτικά μπορεί και να οδηγήσω μία ώρα μακριά. Τι να σας λέω τώρα ... βράσε όρυζα. Μπορώ να μιλάω για ώρες για τα χαζά που κάνω.

Η αλήθεια είναι ότι όλο μου λένε πόσο “χαζό” είμαι. Δεν μου λένε αν είμαι σέξι, αν είμαι hot, έστω αν είμαι γλυκός! Μόνο “χαζό” με αποκαλούνε. Εγώ να λέω “αγάπη μου” και για απάντηση να παίρνω “χαζό μου”!

Τώρα που είπα “χαζό” ... με αυτό το χαζό χαμόγελο της colgate τι κάνουμε; Έχει κολλήσει πάνω μου και δεν λέει να φύγει. Τις προάλλες που πήγα σε δικαστήριο για μια δουλειά μάλλον δεν έκανα και την καλύτερη εντύπωση στην πρόεδρο. Με κοιτούσε με το κλασσικό βλέμμα “τι θέλεις από την ζωή μου” και την κοιτούσα με βλέμμα “εγώ έκανα sex χτες βράδυ... εσύ από πότε έχεις να το κάνεις;”

Να αλλάξουμε θέμα διότι παρεκτράπειν; Να μιλήσουμε για νευράκια. Πόσες φορές θα κοιτάξω αυτό το ρολόι σήμερα; Μου λέτε; Πόσες φορές; Εφόσον πνίγεται στη δουλειά μέχρι το βράδυ. Τι περιμένω να με πάρει τηλέφωνο; Εγώ εν τω μεταξύ είμαι αυτός που λέω στους υπαλλήλους “τα προσωπικά μας τα αφήνουμε έξω από την πόρτα όταν ερχόμαστε για δουλειά!” Δάσκαλε που δίδασκες ... και εντάξει που έχω τα τρελά μου ... οι άλλοι τι φταίνε για τα ξεσπάσματα μου; Μου λέτε σε τι φταίνε; Έχω κατσαδιάσει κόσμο και κοσμάκη τελευταία ...

Να μην μιλήσω για τις ανορεξίες μου. Όταν λένε για πεταλούδες στο στομάχι αυτό εννοούνε; Να νοιώθεις το στομάχι σου να έχει φτάσει στο λαιμό; Να τρωω μια μπουκιά και να μου έρχεται να ξεράσω; Καλά όταν έχεις φαει χυλόπιτα. Το καταλαβαίνω να μην έχεις όρεξη. Αλλά και όταν είσαι μέσα στην τρελή χαρά; Δεκαπέντε κιλά έχω χάσει τους τελευταίους μήνες. Δεκαπέντε! Αγνώριστος έχω γίνει. Αν βάλεις ένα μήνα η κάθε σχέση που έχει διαρκέσει μέχρι τώρα – ο μήνας είναι το ρεκόρ μου μέχρι στιγμής – και ένα μήνα για να συνέλθω από την χυλόπιτα – τόσο μου χρειάζεται – ... για να υπολογίσω … τρεις σχέσεις συν αυτή που τρέχει τώρα ... Έξι και κάτι μήνες! Δεκαπέντε κιλά σε εξίμησι μήνες. Δεν πάμε καλά. Πάνε εκείνες οι εποχές που καθάριζα μία πίτσα μόνος μου. Που είναι οι κουβάδες παγωτού; Κόμπος έχει γίνει το στομάχι από έρωτες και χυλόπιτες.

Όχι ότι παραπονιέμαι διότι έχω γίνει και γαμώ τους γκόμενους με μείον δεκαπέντε. Μπαίνω σε μπαρ και για πρώτη φορά γυρνάνε να με κοιτάξουνε. Καλά δεν μιλάμε για το τι έγινε στο Λονδίνο πριν ένα μήνα. Ο Φίλιππος, το φιλαράκι μου, έχασε πάσα ιδέα για μένα. Να πέφτουν ξεροί γυναίκες και άντρες!!! Μιλάμε για τρελά καμάκια. Τι σε μπαρ, τι στον υπόγειο, τι στα μαγαζιά. Εντελώς στεγνά και ξεδιάντροπα μου την πέφτανε και με χουφτώνανε! Του είπα και εγώ ότι οι Λονδρέζοι είναι φιλικοί άνθρωποι. Τι άλλο να πω. Σιγά μη με πίστεψε. Εδώ σφαζόντουσαν παλικάρια και κοπέλες στα πόδια μου ...

Αλλά να επανέλθουμε στο θέμα μας. Μπορεί κάποιος να μου πει ... όντως έτσι είναι ο έρως ... όντως έτσι; Μήπως εγώ τον περνάω βαριά; Α! Τώρα που θυμήθηκα. Οι φίλοι μου! Από τότε που σταμάτησα να δουλεύω ολημερίς οληνυχτις, δηλαδή τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, και αποφάσισα να αποκτήσω προσωπική ζωή, τα έχουν χαμένα μαζί μου. Ένα μήνα εξαφανίζομαι, ένα μήνα κλαίγομαι. Ένα μήνα τους γράφω, ένα μήνα τρέχω για παρηγοριά. Μερικοί τα έχουν όντως χάσει μαζί μου γιατί δεν προλαβαίνουν να ενημερωθούν για όλες μου τις κατακτήσεις και μπερδεύουν πλέον ονόματα και πρόσωπα. Τώρα είμαι στον μήνα που τους γράφω αν και δεν τους το έχω πει ακόμα για να μην το γρουσουζέψω. Μου κάνει εντύπωση που είναι ακόμα φίλοι μου. Πρέπει να με αγαπάνε πάρα μα πάρα πολύ. Αυτοί και οι Λονδρέζοι.

Να μην μιλήσουμε για hobby στον ελεύθερο χρόνο. Δύο έχω αλλά μόνο τους μονούς μήνες του χρόνου διότι τους ζυγούς καψουρεύομαι. Κολύμβηση και ιππασία. Ξέρω, ξέρω, είμαι ψώνιο. Τα γαλλικά και το πιάνο μου λείπουνε. Αλλά μέχρι και ο δάσκαλος της ιππασίας με πήρε χαμπάρι και μου λέει “Χυλόπιτα; Χυλόπιτα; Έδωσες ή έφαγες;” Τι να του πω; Εν τω μεταξύ το άλογο με κοιτάει πλέον με μισό μάτι. Το έχω τρελάνει στα καρότα και στα μήλα διότι έτσι να κάνει θα βρεθώ φαρδύς πλατύς στις λάσπες.

Και επιστρέφω για άλλη μια φορά στο θέμα μας διότι αρκετά σας κούρασα με τα υπαρξιακά μου. Δεν θα αναφερθώ καν στις αϋπνίες και στις καρδιακές αρρυθμίες διότι δεν θα τελειώσω ποτέ! Έτσι όντως είναι; Έτσι είναι ο έρωτας; Τόσο μυαλό μας έδωσε ο θεός, γιατί το χαράμισε; Μπορεί κάποιος να μου πει που πάει η λογική όταν πατάμε μπανανόφλουδα; Περίπατο; Η όρεξη; Σουβλάκι δεν μπορώ να αποτελειώσω πλέον. Ήμαρτον. Δεν μιλάμε για τζατζίκι. Το έχω βγάλει από το λεξιλόγιο μου. Όχι εξηγήστε μου; Πόσους μήνες διαρκεί αυτό το χάος; Όχι να ξέρω διότι έτσι και πλακώσει η Άνοιξη ο Θεός βοηθός. Ξέρω ξέρω ... έτσι όπως πάω το καλοκαίρι θα με βρει κορμάρα!