(Feels like spring time! 17 February 2006)
An angel from my past just whispered …
“I have taken a new position at Boston … bla bla bla ... a robust customer relationship management technology infrastructure bla bla bla ... I am going to be hiring some technology help soon. This project has your name all over it! Are you available?”
AAAAAAAAAAAARRRRRGGGGGHHHHH!
Someone please … take me out of my misery. Please …
Its 9:30 in the morning back home. Time for a Starbucks coffee with my buddies, time to laugh, time to create, time to conquest the world! I wish I was home … please someone take me out of my misery …
… and I was in such a great mood today … such a great mood …
fuck … fuck … fuck …
Και αυτή η γαμημένη αμυγδαλιά στον κήπο
για πότε σκέφτεται να ανθίσει;
(Feels like spring time! 17 February 2006)
13 σχόλια:
You and only you can take you out of your misery; it’s just a decision…
μα και θέμα επιλογών το αν θα την πάρεις…
So simple…
Και πάντα να θυμάσαι, You win a little you loose a little…
Α.ναποφάσιστη
@ Loukoumaki: Μερικά θέματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν είναι μαύρο και άσπρο να διαλέξεις. Σε μερικά θέματα δεν έχουμε επιλογές όταν ξέρεις ότι άλλοι άνθρωποι εξαρτιόνται από τις αποφάσεις σου. Όσο και αν προσπάθησα να ξεφύγω από το “πεπρωμένο” αυτό γύρισε και με κυνήγησε. Α.γανακτισμένος με όλα και με όλους.
Όπως και να το κάνεις είναι μια δύσκολη απόφαση. Παραλίγο να μην ήμουν στην Ελλάδα. Πολλά σε κρατάνε. Πολλά σε διώχνουν. Και η ζυγαριά που να πάρει ευχή δεν είναι ακριβείας…
@ Νικόλα: Μέχρι και πριν από 10 μέρες όλα με έδιωχναν. Άλλα σιγά μην και τα πράγματα μένανε τόσο απλά.
Κάποτε κλήθηκα να πάρω κι'εγώ μιά τέτοια απόφαση . Επρεπε ν'αφήσω τα πάντα πίσω μου .
Δεν χρωστάς τίποτα και σε κανέναν .
Μετανοιώνω που δεν το έζησα . That's all .
@ Ελληνίδα: Ωραία ακούγεται το “Δεν χρωστάς τίποτα και σε κανέναν.”
Και επειδή τα πράγματα έπρεπε να γίνουν λίγο ακόμα πιο δραματικά μου δώσανε τρεις μήνες διορία για να το σκεφτώ.
Έχεις δίκαιο δεν είναι άσπρο ή μαύρο, άλλωστε δεν ξέρω τίποτα για σένα! απλά θυμήθηκα τον εαυτό μου τον πρώτο καιρό που είχα επιστρέψει στην Ελλάδα και ένιωθα σαν ψάρι έξω από το νερό και το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω σπίτι ΜΟΥ.. μόνο όταν είδα τα πράγματα χονδρικά και ασπρόμαυρα βρήκα άκρη..it works for me.. αλλά όλες οι καταστάσεις δεν είναι ίδιες οπότε...πιθανότατα δεν ισχύει και για σένα.
Σκέψου το πάντως, η ζωή μας είναι μόνο μία και καλό είναι (όταν είναι δυνατό) να την ζούμε με τα θέλω μας και όχι μόνο με τα πρέπει(το λέω για να το ακούω!)
Ελπίζω ότι αποφασίσεις να σε κάνει πιο ευτυχισμένο ακόμα και αν δεν είναι το πιο σωστό..
Α.μετανόητη
ασε ήσυχες τις αμυγδαλιές, είναι το μισό μου όνομα.
@ Κοκοβιός: Καλώς η κακώς έχω την τάση να διαλύω την ζωή μου και να την δημιουργώ ξανά από την αρχή. Το έχω κάνει 3 φορές μέχρι τώρα. Κάθε φορά σε διαφορετική χώρα. Έχω τάσεις φυγής :-(
@ Λουκουμάκι: Καλά το λες. Να ζούμε με τα θέλω μας! Ένοιωθα και νοιώθω σαν ψάρι έξω από το νερό. Τον Νοέμβριο που πήγα Αμερική μετά από 3 χρόνια ένοιωσα σαν να γύρναγα από την ξενιτιά! Πριν από 2 εβδομάδες στο Λονδίνο ένοιωθα σαν να ήμουνα στο σπίτι μου. Εδώ στην Ελλάδα ...
Α.προσάρμοστος!
@ Μαριλίνα: Sorry ... αλλά η αμυγδαλιά μας μάλλον έχει ξεραθεί και ήταν μια μαγεία κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Αν ανθίσει σου υπόσχομαι φωτογραφία αφιερωμένη σε σένα!
That's a tough one...
επαγγελματικά πάντως, η Ελλάδα βρίσκει διαρκώς τρόπους να διώξει κάποιον...
@ Μαρκησία του Ο.: Δεν ξέρω τι κάνει η Ελλάδα αλλά οι άλλες χώρες στο επαγγελματικό επίπεδο δεν θελαν να μ’ αφήσουν να φύγω.
ωωωχ, κι αλλος με τασεις φυγης... τα συλυπητηρια μου, ομοιοπαθουσα :Ρ
αα, και για να σε δυσκολεψω κι αλλο...οτι και να αποφασισεις καλα θα ειναι αλλα εξισου θα αναρωτιεσαι αν εκανες καλα για καιρο :)
@ Άννα: Καλά σε είχα καταλάβει για ομοιοπαθούσα! Επειδή το έχω ξανακάνει αυτό κάμποσες φορές, έχω πάψει να αναρωτιέμαι πλέον :-)
Δημοσίευση σχολίου