Boss' Diary: Μισός Τόνος

Ένας από τους πρωταγωνιστές ...

Απλά μαθηματικά! Τόσο απλά που όταν είδα το αριθμό 500 λέω “πάει ... ξέχασα και αυτά που ήξερα”.

Πριν από περίπου δύο μήνες, αποφασίζουμε στην εταιρία να κάνουμε μια διαφημιστική καμπάνια. Είχαμε την φαεινότατη ιδέα (μπορείτε να χειροκροτείτε από τώρα διότι ήταν όλη δικιά μου), να στείλουμε την καινούργια μας μπροσούρα μαζί με ένα γράμμα σε όλους όσους είχαμε στην βάση δεδομένων. Σύνολο ... 9,604 άτομα!

Δύο μήνες το πάλευα αυτό το project ... κόψε την μπροσούρα διότι είναι πολύ μεγάλη και τα ΕΛΤΑ θα μας γδύσουν. Γράψε το γράμμα και άντε να μην έχεις ούτε ένα ορθογραφικό λάθος. Πάρε μία μία τις διευθύνσεις να δεις ότι είναι σωστές ... να τις τυπώσεις ... να τις κολλήσεις και δεν συμμαζεύεται.

Τέλος πάντων το γέμισμα των φακέλων το έκανε η δεσποινίς Χριστίνα. Άρχισε να τα γεμίζει την περασμένη Δευτέρα. Κάποια στιγμή με παίρνει στο τηλέφωνο λίγο αγανακτισμένη και ...
- κ.Ανδρέα ... είστε σίγουρος ότι τα θέλετε όλα;
- Μάλιστα δεσποινίς Χριστίνα. Όλα.
- Και πού θα τα βάλουμε; Δεν έχω άλλες κούτες;
- Έχεις πολλά ακόμα; (ούτε που είχα δει εντωμεταξύ τον όγκο των φακέλων και των μπροσούρων που είχαν έρθει από το τυπογραφείο)
- κ. Ανδρέα ... με κοροϊδεύετε; Έχουμε γεμίσει ένα δωμάτιο.
- Υπερβολές! Υπερβολές! Θα σου φέρω σάκους ταχυδρομείου αύριο.

. . .

Έτσι συμφωνήσαμε και έτσι έγινε. Πρωί πρωί την περασμένη Τρίτη πήγα ταχυδρομείο. “Πόσους θέλετε; Μπορείτε να βάζετε μέχρι και 25 κιλά σε κάθε σάκο!” με ρωτάει η υπάλληλος ... “Καμιά δεκαπενταριά” απαντώ με εμφανή την παντελή μου άγνοια για το πόσους πραγματικά χρειάζομαι.

. . .

Πρωί πρωί την περασμένη Πέμπτη με παίρνει πάλι η δεσποινίς Χριστίνα.
- Κύριε Ανδρέα ... μπορείτε να φέρεται άλλους 12 σάκους; ... και καθώς ερχόσαστε πάρτε και σπόρια για τον παπαγάλο! (Ναι! Έχουμε και έναν παπαγάλο! Ο κακόμοιρος το έσκασε από ένα γειτονικό σπίτι και δεν ήθελε με τίποτα να φύγει από την βεράντα μας. Είδαμε και από ‘δαμε και τον υιοθετήσαμε!)
- Τι κάνατε τα σπόρια που σας έφερα την περασμένη εβδομάδα; Τα χάσατε; Μη μου πεις ότι έχασες και τους σάκους του ταχυδρομείου; Τους έχω χρεωθεί!
- κ. Ανδρέα μην φωνάζετε ... θα τα βρω τα σπόρια (και είμαι σίγουρος ότι σκεφτότανε τι σπάγκος που είμαι που φωνάζω για σπόρια παπαγάλων) αλλά φέρτε 12 σάκους ... χρειάζομαι και άλλους.

Παω για άλλη μια φορά στο Ταχυδρομείο και η απορία πλέον την είχε ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της, η υπάλληλος του ταχυδρομείου. “Μα πόσα κιλά γράμματα έχετε;" Και τότε ήταν που μου δημιουργήθηκε και εμένα η ίδια απορία. Πόσα κιλά έχω να κουβαλήσω στο ταχυδρομείο; Παίρνω ένα φάκελο και τον ζυγίζω ... 53 γραμμάρια. Παίρνω και ένα κομπιουτεράκι και κάνω τον πολλαπλασιασμό ... 53 επί 9,604 ίσον 509,012. Πεντακόσια τι; Κιλά; Γραμμάρια; Μήπως έκανα λάθος τα μηδενικά και είναι 50 κιλά; Μπαίνω στο δωμάτιο με τα γράμματα και τι να δω ... και μακάρι να είχα την φωτογραφική μου μηχανή για να σας τα έδειχνα. Γράμματα όσο πάει το μάτι σου. Σάκους μπλε των ΕΛΤΑ γεμάτους και ασήκωτους. Μια κατάσταση χαώδη. Κάθε καρέκλα, κάθε ράφι, κάθε τραπέζι είχε γράμματα. Πάτωμα πλέον δεν έβλεπες!

Δέκα χιλιάδες γράμματα τελικά είναι πολλά. Πάρα πολλά!

. . .

Το φακέλωμα τελείωσε αργά χτες το βράδυ. Πρωί πρωί εμφανίστηκα με ένα δανεισμένο τζιπάκι. Οι σάκοι με περίμεναν στην είσοδο. Κάθισα για μια στιγμή να τους χαζέψω ή μάλλον να τους αγναντέψω. Μάλλον ανατρεπόμενο χρειάζομαι σήμερα αλλά που να το βρω.

Φόρτωσα τους σάκους έναν έναν στο τζιπ. Τους πήγα στο ταχυδρομείο. Τους ξεφόρτωσα έναν έναν από το τζιπ. Τους κουβάλησα έναν έναν στην ζυγαριά για να καταγράψει η υπάλληλος το βάρος τους. Η ζυγαριά βέβαια ήταν στο ύψος του πάγκου οπότε έπρεπε να τους σηκώσω κάνα μέτρο πάνω από το έδαφος και να τους κατεβάσω μετά. Τους κουβάλησα έναν έναν έξω στο προαύλιο. Και το κερασάκι ... τους φόρτωσα σε κάτι τεράστια κλουβιά που και πάλι έπρεπε να τους σηκώσω κάνα μέτρο ψηλά.

Έρχεται η υπάλληλος και με βρίσκει σε ένα μαύρο χάλι. “Πεντακόσια” μου λέει. “Τι πεντακόσια;” Ρωτάω και εγώ με το δεξί μου χέρι να σκουπίζει τον ιδρώτα στο μέτωπό μου και το αριστερό μου να κρατάει την μέση μου που τα είχε δει όλα. “Πεντακόσια κιλά ... μισό τόνο!”

Δηλαδή ... αναρωτήθηκα ... σήμερα σήκωσα και κουβάλησα πέρα δώθε 3.5 τόνους! Τόσο δε ζυγίζει και ένας ιπποπόταμος;

. . .

Αυτά … για να ξέρεται τι τραβάω! Πάω να βάλω Voltaren στη μεσούλα μου. Ζω ένα δράμα μοναχό!!!