tag:blogger.com,1999:blog-192072432024-03-23T20:21:33.360+02:00Lost in TranslationNetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.comBlogger74125tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-74308562844182718792008-05-30T00:32:00.006+03:002008-05-30T00:54:01.757+03:00Θούπερ Ντόμινο<object width="425" height="355"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/JinnnukLCbM&hl=en"><param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www.youtube.com/v/JinnnukLCbM&hl=en" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="355"></embed></object><div><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; white-space: pre-wrap; -webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Δηλαδή ... γυρνάς σπίτι στις έντεκα το βράδυ ... δεν έχεις προλάβει να βάλεις μια μπουκιά στο στόμα όλη μέρα ... με συνδυασμό την γρίπη που σε τυραννά μια εβδομάδα και την ατελείωτη γκρίνια και μιζέρια στην δουλειά, θέλεις να τα στείλεις όλα στο διάολο. Και έρχεται ένα και μοναδικό βιντεοκλιπάκι και σου φτιάξει τον κόσμο όλο. </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; white-space: pre-wrap; -webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px;font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; white-space: pre-wrap; -webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Δηλαδή ... τι να πω τώρα. Θέλω να πάω στο χωρίο μου και να φτιάξω και εγώ ένα σούπερ ντόμινο. Τα γενέθλια μου περάσανε αλλά pleeeeease κάποιος να μου αγοράσει ένα ντόμινο σαν αυτό που είχα μικρός για να κάνω την αρχή. Αύριο, Παρασκευή θέλω να τους βράσω όλους και να φτιάξω ένα θούπερ ντόμινο!</span></span></span><br /></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-60005815266542519242008-05-21T00:35:00.006+03:002008-05-21T01:13:28.077+03:00Abstract ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2f9Yx0hCxHRNzy96gYWIh-V6eJfGoBsDJyPnoXUuIoNn2GPcLVKwCLS6fdPt-OhD9a8OnNC7PQ22bf9bb28_jAt_vSVqyJq9rQ_fFh1d3S2i_JNggy2CmpS7_cLvRp_i4y4Xs/s1600-h/DSC_0012s.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2f9Yx0hCxHRNzy96gYWIh-V6eJfGoBsDJyPnoXUuIoNn2GPcLVKwCLS6fdPt-OhD9a8OnNC7PQ22bf9bb28_jAt_vSVqyJq9rQ_fFh1d3S2i_JNggy2CmpS7_cLvRp_i4y4Xs/s400/DSC_0012s.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5202585662356364290" /></a><div style="text-align: center;"><br /></div>Μιας και δεν ζω κανά δράμα τον τελευταίο καιρό για να σας γράψω, είπα να σας δείξω καμία abstract φωτογραφία ... ξέρετε ... από εκείνες τις κουλτουρέ που βγάζω όταν το παίζω φωτογράφος.<br /><br />(Αυτή την στιγμή που σας γράφω, η ΕΤ δείχνει ένα τσίτσιδο ζευγάρι να κυνηγιέτε μες το δάσος. Πάει ... ένα κανάλι είχαμε της προκοπής ... το κάναμε σαν τα μούτρα μας.)NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-67390439093074721992007-11-21T22:42:00.000+02:002007-11-22T00:16:56.568+02:00Αύριο ...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY0docXEVDuR9maT-cC0mICggHk1ofExWiovsOic41tTAVUNB_d9OSo83KBJnj76XzeVY9BqEp5h9jqydoxmZbRKQc4dz0-kWPIBECmLmWSpNvZC3sfANSv3Fk5Jkh7NlYNPfQ/s1600-h/DSC05089-Edit.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY0docXEVDuR9maT-cC0mICggHk1ofExWiovsOic41tTAVUNB_d9OSo83KBJnj76XzeVY9BqEp5h9jqydoxmZbRKQc4dz0-kWPIBECmLmWSpNvZC3sfANSv3Fk5Jkh7NlYNPfQ/s400/DSC05089-Edit.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5135420629589546322" /></a><br />Δύσκολη μέρα αύριο. Δύσκολη εβδομάδα έτσι και αλλιώς. Δύσκολος μήνας ... για να μην πω δύσκολη χρονιά.<br /><br />Στιγμές που θέλω να κλείσω τα μάτια και να κοιμηθώ σαν και αυτή εδώ ... αμέτρητες. Ξέρετε για τι μιλάω. Έτσι απλά να κλείσω τα μάτια μου και δίχως άλλη σκέψη να αποκοιμηθώ. Να ξυπνήσω αύριο το πρωί και όλα να έχουν φτιάξει. Να ξυπνήσω και να νιώθω ξεκούραστος για αλλαγή. Λίγο ο αττικός ήλιος, ένας ζεστός καφές, μια αγκαλιά, και όλα να έχουν φτιάξει. Να μην υπάρχει τίποτα σπασμένο τριγύρω μου. Τίποτα που να χρειάζεται επιδιόρθωση. Κανένα πρόβλημα, καμιά υποχρέωση, κανένας πανικός. Έτσι απλά όλα να έχουν φτιάξει ...<br /><br />Δύσκολη μέρα αύριο ... και αν τύχη να κοιτάξετε τον ουρανό, να ξέρετε ότι θα τον κοιτάω και εγώ. Θα τον κοιτάω και θα κάνω υπομονή ...NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-30883273298225673262007-08-17T01:48:00.000+03:002007-08-17T02:16:29.147+03:00Μια μεγάλη θράκα ...<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWlKQ4Ymud-YJIzQD1OZguKrDzWt5H-2Tq6aioERuMtoYpd3L3y4p_7ll1BDP5QoC6em7qsPE_19hB1JkGntvUGfc6sX4u1ZNVoWXOQJhi9Y6HSZHMeAMWekbXfJ1Zwb0wiFm/s1600-h/Penteli+Fire+2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5099437498185513010" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHWlKQ4Ymud-YJIzQD1OZguKrDzWt5H-2Tq6aioERuMtoYpd3L3y4p_7ll1BDP5QoC6em7qsPE_19hB1JkGntvUGfc6sX4u1ZNVoWXOQJhi9Y6HSZHMeAMWekbXfJ1Zwb0wiFm/s400/Penteli+Fire+2.jpg" border="0" /></a> ... για το καλύτερο φιλέτο της Αθήνας.<br /><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrkKA7rsfqXwFjxQZ_RtPT0UZ2HZroZFdnlscdzdNjh3lLhpbweMIOqACUdmW40STjEc71WQPA9YEVXjcda7F8DTJMTTYxW4zR08WsNKAPFebAHdpYK2toXD7-mNFc4zSLpkux/s1600-h/Penteli+Fire+1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5099435007104481314" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrkKA7rsfqXwFjxQZ_RtPT0UZ2HZroZFdnlscdzdNjh3lLhpbweMIOqACUdmW40STjEc71WQPA9YEVXjcda7F8DTJMTTYxW4zR08WsNKAPFebAHdpYK2toXD7-mNFc4zSLpkux/s400/Penteli+Fire+1.jpg" border="0" /></a> <span style="font-size:78%;">ΠΕΝΤΕΛΗ, ΑΤΤΙΚΗ, 17, ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2007, 1:38 π.μ.</span></div></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-23765364196947241852007-08-04T00:20:00.000+03:002007-08-04T20:07:49.280+03:00Συγκάτοικος αφίχθη!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifSWUM1RKF7eYXXgVpeffkmr-J0TxXCVSs5nAZRpXVFR-sbGu6cDMnF6YnCiFLD6yET-uusX8Y6f-95xv2a3ptDqwcL0WB6HeTvCHAUiBGahoj2doZXHPoCgfMDrUKxHJH2dwI/s1600-h/Bellini+-+My+new+guest.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifSWUM1RKF7eYXXgVpeffkmr-J0TxXCVSs5nAZRpXVFR-sbGu6cDMnF6YnCiFLD6yET-uusX8Y6f-95xv2a3ptDqwcL0WB6HeTvCHAUiBGahoj2doZXHPoCgfMDrUKxHJH2dwI/s400/Bellini+-+My+new+guest.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5094587739538006370" /></a><br /><br /><br />... για τις επόμενες 10 μέρες!NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-38117228427452244182007-07-16T01:08:00.000+03:002007-07-16T10:19:27.308+03:00Τα όμορφα δάση ... όμορφα καίγονται<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc2kaWb6CAhLL-3gnZVQzPmpwaTusXlitm0XhX-rBWdTknvK42mOmwhDS1umAg6Tk_AQX0LeAmU2aMa1qm3JnmC1O-tk5ZXoA5jpeJFjealp08JfdZBjLWuf0xalB5hUfVgu94/s1600-h/Sunset.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc2kaWb6CAhLL-3gnZVQzPmpwaTusXlitm0XhX-rBWdTknvK42mOmwhDS1umAg6Tk_AQX0LeAmU2aMa1qm3JnmC1O-tk5ZXoA5jpeJFjealp08JfdZBjLWuf0xalB5hUfVgu94/s400/Sunset.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5087549248504457106" /></a><br /><span style="font-family:arial;"><span><span><span><span><span style="font-size:85%;">ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ, 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2007, 8:45 μμ</span><br /></span></span></span></span><span style="font-size:78%;"><span><span><span><span>(τίτλος post από σχόλιο <a href="http://www.blogger.com/profile/15971794198398907131">Jane E.</a>)</span></span></span></span></span></span><span><span><span><span><br /></span></span></span></span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-53559873685300646592007-06-29T01:56:00.000+03:002007-06-29T02:01:20.860+03:00Και ήταν το φεγγάρι τόσο θλιμμένο απόψε ...<div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp_jfOA-4OzpaN8VZvZ3-a0X4j-1LqACHp402inWGvMq5rDNPnf8VMk1hdsrHLRlifPW9Tft5W6Ve_nvnxW-EIZuoezelmPdJKK0f0iS9nMpnaVW-LuZHr1Aaf3IbahRTE5y77/s1600-h/DSC_0227.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp_jfOA-4OzpaN8VZvZ3-a0X4j-1LqACHp402inWGvMq5rDNPnf8VMk1hdsrHLRlifPW9Tft5W6Ve_nvnxW-EIZuoezelmPdJKK0f0iS9nMpnaVW-LuZHr1Aaf3IbahRTE5y77/s400/DSC_0227.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5081253226638833410" border="0" /></a><span style="font-size:78%;"><span style="font-family: arial;">ΠΑΡΝΗΘΑ ΠΕΜΠΤΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2007, 9:49 μμ</span></span><br /></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-54717636276121995312007-06-14T09:54:00.000+03:002007-06-14T10:14:14.440+03:00Ενοχλητικές Αλήθειες<div style="text-align: justify;"> <div style="text-align: center;"><a style="font-family: arial;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzTam6Smo3BypcExXSaoTpr0N6vehAOyhyphenhyphenBKVYONl1bKxlYhq52opnl9kQ9O0IEI2l2qXmUCAspixnKDr85UYJBpYhyphenhyphenhIMcz8dxHRvXK6AVPxgSTxpw9dHYDDCO4Rw180uMduz/s1600-h/Athens.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzTam6Smo3BypcExXSaoTpr0N6vehAOyhyphenhyphenBKVYONl1bKxlYhq52opnl9kQ9O0IEI2l2qXmUCAspixnKDr85UYJBpYhyphenhyphenhIMcz8dxHRvXK6AVPxgSTxpw9dHYDDCO4Rw180uMduz/s400/Athens.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5075811953075047906" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;">ΑθΗΝΑ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2007, 23:45</span></span><br /></div><br /><span style="font-family:arial;">Αυτή η χώρα ... μα αυτή η χώρα ... ώρες ώρες δεν αντέχετε. Και όλοι ξέρετε πολύ καλά για πια χώρα μιλάω ... για την δικιά μας! Αυτό που όχι απλά σιχαίνομαι αλλά και μισώ είναι η κοροϊδία, και εδώ στην Ελλάδα ήμαστε πρωταθλητές. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το έχουμε ανάγει και σε επιστήμη.<br /></span><br /><span style="font-family:arial;">Έρχεται ο Al Gore στην Ελλάδα. Μπράβο μας και τιμή μας! Οργανώνεται διάλεξη με θέμα το περιβάλλον, στο Μέγαρο Μουσικής. Πάρα πολύ ωραία! Φυσικά κανείς δεν δίνει σημασία και πάει να περάσει στο ντούκου η παρουσίασή του. Δεν ξέρω αν έχετε δει την ταινία του “Inconvenient Truth”, αλλά εγώ την θεωρώ ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που έχω δει ποτέ. Να χέσω το National Geographic με τα λιοντάρια του να χασμουριόνται και τους πιγκουίνους να πηδιούνται. Άμα δεν έχουμε πλανήτη σε λίγα χρόνια να ζήσουμε, την να την κάνω εγώ την Monachus – Monachus;</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Και παίρνω που λέτε τηλέφωνο, και είμαι σίγουρος καμιά χιλιάδα ακόμα άνθρωποι, που ‘θελαν να δουν τον Al Gore από κοντά, να μάθω πληροφορίες για εισιτήρια. Και ιδού τι μας λένε: “Η είσοδος είναι δωρεάν. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Η ομιλία είναι στις εφτά, και θα μοιραστούν δελτία προτεραιότητας στις έξι. Αν υπάρχει μεγάλη ζήτηση, θα ξεκινήσουν κατά τις πεντέμισι.”</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Πάρα πολύ ωραία σκέφτηκα, πέντε και μισή στο μέγαρο. Με το που φτάνω ζήτημα να υπήρχαν είκοσι άτομα μπροστά μου, αλλά η ουρά άρχισε να δημιουργείτε πολύ γρήγορα. Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και πρέπει να είχαν έρθει τουλάχιστον 100 άτομα. Τότε ήταν που άρχισε και η κοροϊδία. Έρχεται ένα κουστούμι και μας λέει. “Οι θέσεις έχουν εξαντληθεί. Μπορείτε να περιμένετε στην ουρά αν θέλετε για να δείτε την ομιλία σε προβολή στην διπλανή αίθουσα!!!” Ε … και ξεκινάει ένας καυγάς ... “Μα που πήγαν τα εισιτήρια; Πότε προλάβατε και τα δώσατε;” να φωνάζουνε μερικοί. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο γελοίος ένοιωσα με την κοροϊδία τους να συνεχίζετε. Στη αρχή μας είπανε ότι μόλις τα δώσανε, αλλά όταν κατάλαβε το κουστούμι ότι εμείς ήμασταν οι πρώτοι και οι μοναδικοί κοινοί θνητοί που είχαν έρθει στην ώρα τους, συνέχιζε να μας κοροϊδεύει με το να μας λέει ότι είχαν αρχίσει να τα δίνουν από τις τρεις το μεσημέρι και όποιος πραγματικά ενδιαφερότανε να δει την ομιλία δεν θα ερχότανε τελευταία στιγμή.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Τώρα τι να σας λέω ... ο εξευτελισμός στο μεγαλείο της. Ουδείς ήξερε για την ομιλία. Δεν την είχαν διαφημίσει πουθενά, και όταν το πρωί, ο Al Gore έκανε συνέντευξη τύπου με τον πρωθυπουργό και μαθεύτηκε ότι ήταν εδώ στην Ελλάδα, ξαφνικά οι τρακόσοι της βουλής, όλοι όσοι θέλουν να πιστεύουν ότι οι είναι πολιτικοί, οι χαζογκόμενοι τους, οι μπατζανάκηδες του και οι κουτσές Μαρίες (συγνώμη για την έκφραση), συνειδητοποιήσανε ότι το Μέγαρο είναι must απόψε και πρέπει να πάνε να ακούσουνε τι συμβαίνει στον πλανήτη Γη. Ε! δεν καταλαβαίνεται τώρα ... πέσανε τα τηλέφωνα και έγινε χαμός. Εμείς οι υπόλοιποι περιμέναμε σαν τους βλάκες, όπως μας είχανε πει, στην ώρα μας.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Στην Ελλάδα βρισκόμαστε, γιατί παραξενεύομε θα μου πείτε. Στην ομιλία δεν κάθισα, σηκώθηκα και έφυγα, όχι γιατί θα ήταν προβολή και στο κάτω κάτω έχω δει την ομιλία του στο ντοκιμαντέρ του, αλλά γιατί συνειδητοποίησα, ότι δεν ήθελα να βρίσκομε στο ίδιο κτίριο με όλους αυτούς που πολύ πιθανό η λέξη “ανακύκλωση” να τους είναι άγνωστη.</span><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-family:arial;" >. . .</span><br /></div><br /><span style="font-family:arial;">Αλλά επειδή στην Ελλάδα ζούμε, και όλα μπορούν να συμβούν με τον ποιο ανορθόδοξο τρόπο, κατέληξα στο Ηρώδειο να ακούω την Χάρης Αλεξίου, που αν και δεν ήτανε στα καλύτερα της, παραμένει να είναι κορυφή. Άσε τους άλλους στο Μέγαρο να προσπαθούν να σώσουν τον κόσμο.</span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-4353510840977188082007-06-01T15:06:00.000+03:002007-06-01T15:10:06.013+03:00Για την Αμαλία<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://fakellaki.blogspot.com/"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px;" src="http://ads3.adman.gr/blog_amalia.gif" alt="" border="0" /></a>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-38841761807474291112007-05-24T14:51:00.000+03:002007-05-25T14:00:59.587+03:00Boss' Diary: Η Μαύρη Χήρα<div align="justify"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNzKwPrm4cNoBRSijzW2hygTpEhpjYtxxb15Io6C4Nl7Ncw1k4TElSfj3ipk7KSi7J1GYpIz6dhlRDl8hNur1UiHzk1qak7_wLpiCYMvEfQy2YfcYhkkJuiCS6PI1aFcV_JkHv/s1600-h/DSC04190.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNzKwPrm4cNoBRSijzW2hygTpEhpjYtxxb15Io6C4Nl7Ncw1k4TElSfj3ipk7KSi7J1GYpIz6dhlRDl8hNur1UiHzk1qak7_wLpiCYMvEfQy2YfcYhkkJuiCS6PI1aFcV_JkHv/s400/DSC04190.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5068450885464054674" /></a><br /><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br /><br />Για την Μαρία την καινούργια ρεσεψιονίστ σας είπα; Δεν σας είπα! Σωστά; Σας έχω πει για τον <a href="http://netkerveros.blogspot.com/2006/02/fame.html">Γιωργάκη</a> που θέλει να πάει στα </span><span>Dream</span><span> </span><span>Shows</span><span lang="EL">, σας έχω πει για την <a href="http://netkerveros.blogspot.com/2006/04/boss-diary.html">Ειρήνη</a> μια σκέτη </span><span>barbie</span><span> <span lang="EL">κούκλα, για την <a href="http://netkerveros.blogspot.com/2007/02/boss-diary-h.html">Βάσω</a> που τα έκανε μαντάρα στον αγιασμό, την <a href="http://netkerveros.blogspot.com/2007/03/boss-diary.html">Χριστίνα</a> που την έβαλα να φακελώσει 10,000 φυλλάδια, αλλά για την Μαρία κουβέντα μέχρι τώρα!</span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Λοιπόν, έχουμε και λέμε ... η Μαρία ήρθε στην εταιρία μας πριν από δύο με τρεις μήνες. Δεν ήταν δική μου επιλογή για να ήμαστε ξεκάθαροι ... αλλά η Μαρία είναι άλλη μια </span><span>Barbie</span><span lang="EL"> στην κυριολεξία! Πανέμορφη, λεπτή μεσούλα, λεπτά χεράκια, μικροκαμωμένη με μακριά μαύρα μαλάκια, αλλά πάνω απ’ όλα ... ΝΤΡΟΠΑΛΗ!!! Αμφιβάλω αν μ’ έχει κοιτάξει στα μάτια μέχρι τώρα και όσο για την ένταση της φωνής της ... οι σκύλοι την ακούνε δεν την ακούνε. Εγώ αναγκάζομε να διαβάζω τα χείλη της.</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Βέβαια η ιστορία ξεκινάει πριν από δύο χρόνια όταν είδα ένα απίστευτο ξύλινο κλουβί για πουλιά σ’ ένα μαγαζί. Βέβαια άμα ήξερα καλύτερα τότε, θα είχα αγοράσει ένα κλουβί για κάτι τρελές που γνώρισα λίγο αργότερα αλλά το θέμα ήταν ότι κατέληξα με ένα κλουβί για πουλιά. Πουλιά εγώ πάντως δεν ήθελα να έχω! Ούτε τρελές ήθελα στη ζωή μου αλλά και τα δυο με βρήκανε μετά από μερικούς μήνες.</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Στην αρχή το κλουβί στεκόταν μόνο του στο σαλόνι της υποδοχής. “Κύριε Ανδρέα γιατί δεν μας παίρνετε μια καρδερίνα; Ένα παπαγαλάκι; Έστω και καμιά μπεκάτσα να έχουμε! Τόσο όμορφο κλουβί και να είναι άδειο!” Εγώ ούτε να το σκεφτώ. Μάλλον κανένα παιδικό τραύμα θα είχα και δεν τα ΄θελα.</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Είχαμε που λέτε ένα καναρίνι, και ‘γώ ήμουνα δεν ήμουνα 7 χρονών όταν μπήκε ο διάολος μέσα μου και ήθελα να το ελευθερώσω. Δε για τα προσχήματα, ήθελα να το κάνω να φανεί ατύχημα ... ντε και καλά μου έπεσε το κλουβί κι έσπασε. Και εκεί που καθόμασταν όλοι μας σε μια βεράντα 2 επί 3, ανεβαίνω σε ένα σκαμπό προσποιούμενος ότι πάω να κατεβάσω το κλουβί να το καθαρίσω. Μου πέφτει από τα χέρια μου κάτω και σπάει το κλουβί σε δυο κομμάτια. Βρε ουστ φύγε από ‘δω ... τίποτα αυτό. Απτόητο το καναρίνι. Ούτε κλαρί δεν άλλαξε. Έφαγα μια κατσάδα που δεν περιγράφετε για το τίποτα! “Γιατί δεν μας είπες να στο κατεβάσουμε εμείς” να μου φωνάζουν όλοι οι μεγάλοι. Εγώ μπόμπιρας τότε ... και τι δικαιολογία μου έρχεται να πω;;; ... “Δεν ήθελα να χαλάσω το σάλιο μου!” απαντάω όλο καμάρι.</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Λοιπόν, πίσω στο τωρινό κλουβί. Που λέτε είναι ένα κόσμημα μοναχό. Από σκούρο ξύλο, σε σχήμα καθεδρικού ναού με τέσσερις μικρούς, και έναν μεγάλο τρούλο. Με τα βίας που χώρεσε σε τζιπ για να το κουβαλήσω. Καθόταν που λέτε μοναχό το κλουβί και το χαζεύανε οι επισκέπτες για μήνες μέχρι που πέρυσι το φθινόπωρο αριβάρισε ο πρώτος ένοικός του. Ένα παπαγαλάκι που στον ήλιο δεν είχε μοίρα. Το είχε σκάσει από κάποιο γείτονα και είχε λαλήσει από την πείνα και την δίψα το άμοιρο. Αμέσως κινητοποιήθηκαν όλοι στην εταιρία. “Κ. Ανδρέα ... κ. Ανδρέα ένα παπαγαλάκι στην βεράντα ... να το πιάσουμε ... να το ταίσουμε να το ποτίσουμε μπλα μπλα μπλα ...” Βέβαια αυτό που όλοι εννοούσανε ήτανε “κ. Ανδρέα ... πιάστε το ... ταίστε το ... ποτίστε το ...”</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Έτσι και έγινε. Εκείνη την ημέρα αποκτήσαμε την “Αρήτη”. Παπαγαλάκι γένους θηλυκού, αγνώστης προελεύσεως και ηλικίας, μόνιμος κάτοικος στους πρόποδες της Πεντέλης σε ξύλινη, ευάερη, ευήλια, πεντάτρουλη μονοκατοικία και προπαντός με θέα το λεκανοπέδιο της Αττικής!</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Και φυσικά, δεν περάσανε πάνω από πέντε μέρες και όλοι γίνανε ψυχολόγοι παπαγάλων. Ανακαλύψανε που λέτε όλοι οι υπάλληλοι μαζί και ο καθένας τους ξεχωριστά, ότι η Αρήτη έχει κατάθλιψη και θέλει συντροφιά. “κ. Ανδρέα, πότε θα αγοράσετε άλλο ένα να της κάνει συντροφιά; ... κ. Ανδρέα, της τελείωσαν οι βιταμίνες. Όταν πάτε για βιταμίνες, πάρτε κι’ άλλο ένα ... κ. Ανδρέα ... κ. Ανδρέα ... κ. Ανδρέα ...” Να φανταστείτε, μια μέρα που το χάζευα, είδα μια στρογγυλή άσπρη πέτρα μέσα στο κλουβί. Ρωτάω την δεσποινίς Μαρία, την καινούργια ρεσεψιονίστ, και τι νομίζεται ότι μου λέει; “Τη βάλαμε για να κάνει αυγά ... όπως και στις κότες! Να της πάρουμε και καμιά φωλιά!” Περιττό να σας πω ότι απάντηση δεν έδωσα στο ζήτημα αυτό.</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Και ερχόμαστε στο σήμερα ... ή για την ακρίβεια στο χτες που πήγα να πάρω τις βιταμίνες της Αρήτης μη και μας πάθει τίποτα και τη χάσουμε. Μπαίνω σ’ ένα </span><span>pet</span><span> </span><span>shop</span><span lang="EL"> και αρχίζω το χάζι. Από ‘δω τα κουταβάκια, απ’ εκεί τα ψαράκια, στο βάθος τα πουλιά. Τώρα μου λέτε τι μ’ έπιασε; Ε;;; Μου λέτε; “Πόσο κάνει ο αρσενικός;” Και δείχνω έναν παπαγάλο με μπλε ράμφος που έδειχνε ευτυχισμένος μαζί με την μπακουροπαρέα του σ’ ένα κλουβί μια σταλιά. Το ‘παιζα και καλά ότι ξέρω από πτηνά! Για όσους άσχετους με το άθλημα ... οι αρσενικοί έχουν μπλε ράμφος! “13 μισό” μου απαντάει ο πωλητής. “Άιντε ... μπαγλαρώστε τον” ανταποκρίνομαι και εγώ και πριν το καταλάβω βρέθηκα με ένα πτηνό στο ένα χέρι και με βιταμίνες στο άλλο.</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Δεν περιγράφετε η χαρά όλων όταν είδαν τον καινούργιο παπαγάλο. Λες και τους έπεσε το κρατικό. Η δε Αρήτη σε μια γωνιά με έντρομο παπαγαλίσιο βλέμμα και ο Οδυσσέας (τον είχαμε βαφτίσει προ πολλού) να χτυπιέται μέσα στο τεράστιο κλουβί και να μην μπορεί να βρει ησυχία. Ο κακόμοιρος δεν φτάνει που έχασε την παρέα του αλλά και με το ζόρι παντρειά!</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />Κατά το απόγευμα, τα πράγματα στο κλουβί είχανε ηρεμήσει και η Μαρία που είχε την απογευματινή βάρδια θα τους έριχνε και κανένα βλέφαρο να δει ότι όλα πηγαίνανε καλά. “Λοιπόν κ. Ανδρέα ... χρειαζόμαστε και μια φωλιά τώρα”. Προφανώς όλοι τους είχαν στο νου τους γεννητούρια από τώρα!</span></p><p class="MsoNormal" align="center"><b><span lang="EL">. . .</span></b></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL">Σήμερα με το που μπαίνω στο γραφείο έρχεται η δεσποινίς Μαρία.<o:p><br /></o:p>- Πως πήγαν χτες τα παπαγαλάκια δεσποινίς Μαρία;<br />- Ε να ξέρεται ...<br />- Όχι δεν ξέρω ...<br />- Κατά τις 7 το απόγευμα όλα πήγαιναν καλά. Ήταν στην κούνια τους και τριβόντουσαν μεταξύ τους.<br />- Πολύ ωραία. Έχουμε τίποτα άλλο;<br />- Ε ... κατά τις 9 το βράδυ τα πράγματα είχαν αγριέψει.<br />- Και;<br />- Έ ...Ο κακόμοιρος ο Οδυσσέας δεν άντεξε<br />- Τι δεν άντεξε. Δεσποινίς Μαρία με τα βίας σας ακούω. Τι ν’ αντέξει;<br />- Δεν άντεξε και μας άφησε!<br />- Άνοιξε την πόρτα και έφυγε; (Ρωτάω κατάπληκτος!!!)<br />- Μας άφησε κύριε Ανδρέα (και εκείνη την στιγμή ήταν κόκκινη σαν παντζάρι), πως το λένε ... απεβίωσε!<br />- Πέθανε;;; Απ’ ότι δεσποινίς Μαρία;;; (και πρέπει να είχαν γουρλώσει τα μάτια μου από έκπληξη)<br />- Δεν άντεξε φαίνεται ...<br />- Τι ν’ αντέξει το τεράστιο κλουβί; (και μου ‘ρθε στο νου μου πόσο χαρούμενος ήτανε μαζί με τα άλλα μπακούρια. Τι μου ‘ρθε και τον αγόρασα;)<br />- Μα κύριε Ανδρέα κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε.<br />- Δεσποινίς Μαρία, τι να καταλάβω, δεν είμαι ορνιθολόγος!<br />- Μα κύριε Ανδρέα ... (παύση για μια στιγμή) ... η Αρήτη ήτανε αχόρταγη ... πως να σας το πω ...<br />- Με απλά Ελληνικά να μου το πεις ... τι δεν άντεξε;<br />- Το </span><span>SEX</span><span> <span lang="EL">δεν άντεξε κ. Ανδρέα, το </span></span><span>SEX</span><span lang="EL">. Η δικιά μας ήταν λυσσάρα. Τον πέθανε όλο το βράδυ!<br />- (σιωπή εγώ)</span></p></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-29886956039372258252007-05-03T17:17:00.000+03:002007-05-03T17:20:22.209+03:00Kλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:arial;">Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.<br /><br /></span><span style="font-family:arial;">Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;</span><br /><span style="font-family:arial;">Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…</span><br /><span style="font-family:arial;">Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Τις παραμονές της 15ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.</span><br /><span style="font-family:arial;"><br />Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;</span><span style="font-family:arial;"> Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.<br /><br /></span><span style="font-family:arial;">Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!</span><br /><span style="font-family:arial;">Μπες στο </span><a style="font-family: arial;" href="http://www.amnesty.org.gr/">http://www.amnesty.org.gr/</a><span style="font-family:arial;"> και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!</span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-73340934491165181252007-04-26T23:47:00.000+03:002007-04-27T00:23:48.821+03:00Ripping Childhood<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLRDHEz5KWEOmaqZe2CJC6hXXa8PhG129-MN7sVRelFBKX5s78tHXKHbeje4Odye9nfeHbO4douQ0R0d9Z4RenZJwzc-oAEvdO5P-cnXhVTmMAVcSRRTy6yYQoBdfmQ2M-W9H7/s1600-h/DSC04552.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLRDHEz5KWEOmaqZe2CJC6hXXa8PhG129-MN7sVRelFBKX5s78tHXKHbeje4Odye9nfeHbO4douQ0R0d9Z4RenZJwzc-oAEvdO5P-cnXhVTmMAVcSRRTy6yYQoBdfmQ2M-W9H7/s400/DSC04552.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5057844197154341026" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyeS20spOMdQx521NoKVNXSSx41m5wTTuWzW2WJHJLPjShWmUQbTshRT_-VlpVRSW4Tfh4aMf9tQ-gj2lwEscLhrDdB-P9DDKF2Rrlh2dQm1pjtavKWYDOpsDtAfwOolF3yoly/s1600-h/DSC04553.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyeS20spOMdQx521NoKVNXSSx41m5wTTuWzW2WJHJLPjShWmUQbTshRT_-VlpVRSW4Tfh4aMf9tQ-gj2lwEscLhrDdB-P9DDKF2Rrlh2dQm1pjtavKWYDOpsDtAfwOolF3yoly/s400/DSC04553.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5057844089780158610" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV3tjA8Bj7LG7ZhHUmz0DlKUGvJuoGWE9vQfJqXyMe6Lin7lpjpolzih1DnWxgsdHvINMCgLauRA9_cZc7AOV_yvX4QfcLr6fXmA2xotRaW4gyJpCtmI5OaIZAO00RBXlHPlW/s1600-h/DSC04554.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV3tjA8Bj7LG7ZhHUmz0DlKUGvJuoGWE9vQfJqXyMe6Lin7lpjpolzih1DnWxgsdHvINMCgLauRA9_cZc7AOV_yvX4QfcLr6fXmA2xotRaW4gyJpCtmI5OaIZAO00RBXlHPlW/s400/DSC04554.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5057843492779704450" /></a><br />Το 'ξερα ... το περίμενα ... αλλά άλλο να βλέπεις αναμνήσεις να<br />ξεριζώνονται. Τόσο περίεργο συναίσθημα ... ενα κoμμάτι σήμερα xάθηκε .NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-55336888379194375972007-04-11T00:00:00.000+03:002007-04-11T00:27:19.729+03:00Σπρώξε ... Σπρώχνω<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk9wDTdSzmChkWy0Q0EahNLEFSTC4r3nE95c_YbcgFm8fMQrKRFYqQnSaOOauoE88gxqJ20uZvvHgoQfQ4MTkmiFtKkQ7PWUYfkElhWyPgPYz_5-EFOz-5GqEdCr9S15rluHWw/s1600-h/DSC04215.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk9wDTdSzmChkWy0Q0EahNLEFSTC4r3nE95c_YbcgFm8fMQrKRFYqQnSaOOauoE88gxqJ20uZvvHgoQfQ4MTkmiFtKkQ7PWUYfkElhWyPgPYz_5-EFOz-5GqEdCr9S15rluHWw/s400/DSC04215.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5051911600544979650" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:arial;">Από Πάσχα φέτος δεν κατάλαβα και πολλά. Ένας σχετικός χαμός. Η μισή και βάλε οικογένεια να τρέχει σε νοσοκομεία στο εξωτερικό για τον πατέρα μου. Ο μικρότερος αδελφός και ‘γώ να τρέχουμε να προλάβουμε όλες τις δουλειές που μας άφησε πίσω η άλλη μισή οικογένεια. Έχετε δει ποτέ μια ακέφαλη κότα να τρέχει;;; Έ ... μια τέτοια κατάσταση. Μέχρι και την Μεγάλη Τετάρτη, ήμουνα με μια βαλίτσα και το ένα πόδι στο αεροπλάνο μπας και χρειαστεί να φύγω και εγώ. Το άλλο μου πόδι ήτανε στο γκάζι να τρέχω να προλάβω όλες τις αγγαροδουλειές που μου είχανε αναθέσει.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Τέλος όλα καλά, και την Μεγάλη Τετάρτη οι γιατροί μας ανακοινώνουν ότι μπορούν επιτέλους να γυρίσουν στας πατρίδας για Πάσχα. Καλά ... εμείς εδώ στην Ελλάδα να μην έχουμε πάρει τίποτα χαμπάρι από άγιες μέρες και Πάθη του Χριστού. Εκκλησία ούτε να το σκεφτείς. Γύρναγα σπίτι κατά τις 11 κάθε βράδυ. Νηστεία, προσπάθησα. Πραγματικά προσπάθησα, μέχρι που παραλίγο να λιποθυμήσω από την πείνα. Διότι απλά, αν δεν έχεις μια μανούλα να σου μαγειρεύει νηστίσιμα φαγάκια, δεν μπορείς να την βγάλεις καθαρή. Είχα αγοράσει και εκείνο το σοκολατένιο αυγό για την βαφτιστήρα μου ... </span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Μεγάλη Πέμπτη αποφασίζουμε με τον Χρήστο, τον αδελφό μου, να ετοιμαστούμε για το μεγάλο φαγοπότι. Έκπληξη στον πατέρά μου που πάντα θεωρούσε την Κυριακή του Πάσχα ως ημέρα γαστρονομικής αποκορύφωσης!!! “Εγώ θα αναλάβω τα κρέατα, εσύ σαλάτες, πατάτες τηγανιτές (!) και γλυκά” μου λέει. Αμέσως αμέσως μπορείτε να καταλάβετε την μεγαλύτερη αγάπη του αδελφού μου ... barbequuuuuuue …</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Μου ‘ρχεται, που λέτε, κατά τις εννέα πάρα, με το αμάξι φορτωμένο κρέατα. Βγάζει πρώτα τα φιλέτα, τα μπιφτέκια και τα λουκάνικα. “Για το Σάββατο το βράδυ” μου λέει με το ένα του μάτι του να γυαλίζει! Μετά, έρχεται η σειρά να βγάλει κάτι σουβλάκια που είχε φτιάξει ιδιοχείρως. “Συκωτάκια και καρδιές κοτόπουλου σουβλάκι για ορεκτικό το Σάββατο!” και σηκώνει το αλουμινόχαρτο για να μου δείξει γεμάτος περηφάνια την δημιουργία του! “Φοβερό Delicatessen.” ... μα το Θεο, εγώ για μια στιγμή πρέπει να έγινα χορτοφάγος με την θέα αυτών των σουβλακίων. Ανοίγει το πορτμπαγκάζ, και μου δείχνει το αρνί. “12 κιλά!!!” αναφωνεί!</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Ευτυχώς που το ψυγείο ήτανε άδειο και υπήρχε πολύς χώρος για αρνί και το μισό κοτέτσι, αλλά εκεί που προσπαθούσα να τα στριμώξω στα ράφια, φτάνει και ο αδελφός μου με μία δίμετρη σούβλα τυλιγμένη σε σακούλες.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">- Τι είναι αυτό;</span><br /><span style="font-family:arial;">- Κοκορέτσι!</span><br /><span style="font-family:arial;">- Και ποιος το ‘φτιαξε;</span><br /><span style="font-family:arial;">- Ο χασάπης</span><br /><span style="font-family:arial;">- Και ποίος έπλυνε τα άντερά του</span><br /><span style="font-family:arial;">- Η Αλβανίδα που δουλεύει το μαγαζί του.</span><br /><span style="font-family:arial;">- Ξέρει η Αλβανίδα να τυλίγει άντερα;</span><br /><span style="font-family:arial;">- Αμφιβάλω, γι αυτό και έχουν μηχάνημα που τα τυλίγει!!!</span><br /><span style="font-family:arial;">- Και πού θα βάλουμε την σούβλα;;;</span><br /><span style="font-family:arial;">- Στο ψυγείο, που αλλού!</span><br /><span style="font-family:arial;">- Να πάμε μια στιγμή Επιτάφιο και μετά να δούμε πως θα το χώσουμε μέσα στο ψυγείο;</span><br /><span style="font-family:arial;">- Με τίποτα!!! Πρέπει να το βάλουμε τώρα αμέσως ...</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Τώρα, το να συνεχίσω τον “διάλογο” με τον αδελφό μου σε θέματα barbeque είναι εντελώς ανώφελο σκεφτικά, και τον άφησα να κάνει κουμάντο αυτός, αλλά η ώρα περνούσε και όσο και να προσπαθούσαμε η σούβλα δεν έμπαινε μέσα στο ψυγείο. Κάποια στιγμή είχε την φαεινή ιδέα να σπρώξουμε το κοκορέτσι προς τα κάτω και απλά να εξέχει από μια χαραμάδα της πόρτας η υπόλοιπη σούβλα. “Σπρώξε” να μου φωνάζει ... “Σπρώχνω” να του λέω και ‘γώ, και κάτω από την σακούλα να νοιώθω τα έντερα να γλιστράνε και να σκέφτομαι τι να ΄γινε εκείνος ο νόμος της ΕΟΚ που απαγόρευε τα κοκορέτσια;;; “Δεν σπρώχνεις” μου φωνάζει. “Θέλω να πάω στον επιτάφιο! Τι είναι αυτά τα ζουμιά που τρέχουνε από παντού;;;” ρωτάω και ‘γώ σαν χαζό. “Εσύ τι λες;” μου φωνάζει “Σπρώξε!”</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">“Λοιπόν”, γυρνάω και του λέω “Δεν πάς καλά. Η σούβλα δεν χωράει με τίποτα. Αν θες, βαλτή κάθετα ανάμεσα στο ψυγείο και την πόρτα και κλείσε τις χαραμάδα με σακούλες για να μη φύγει η ψύξη. Εγώ παω στον επιτάφιο!” Και φεύγω τρέχοντας μπας και τον προλάβω.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Φτάνω τρέχοντας στην πλατεία, αγοράζω και το κερί μου και παίρνω μια βαθιά αναπνοή. Επιτέλους ... σκέφτηκα ... λίγη ηρεμία. Και πραγματικά ήτανε η πρώτη στιγμή που χαλάρωνα μετά από ένα μήνα τρέλας. Ανάβω και το κερί από μία γιαγιούλα και μόνο τότε ήτανε που πρόσεξα ξεραμένα αίματα από τη σούβλα του κοκορετσίου στο χέρι μου. Πάνω στην βιασύνη μου είχα ξεχάσει να πλυθώ και μέσα σε όλη την κατάνυξη που στην κυριολεξία πλημμύριζε την πλατεία, εγώ μύριζα σαν χασάπης!!!</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Δεν περάσανε δέκα λεπτά και ο επιτάφιος ξεπρόβαλε στα σκαλιά της εκκλησιάς. Μαζί με τον επιτάφιο έκανε και την εμφάνιση του τρέχοντας ο αδελφός μου. Κρατούσε και αυτός ένα κερί και ήρθε και στάθηκε δίπλα μου χωρίς να πει κουβέντα. Μια νεκρική σιγή απλώθηκε εκείνη την στιγμή καθώς προχωρούσε ο επιτάφιος μέσα στο πλήθος μέχρι που ...</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">- Εντάξει;</span><br /><span style="font-family:arial;">- Εντάξει.</span><br /><span style="font-family:arial;">- Χώρεσε όπως σου είπα;</span><br /><span style="font-family:arial;">- Χώρεσε.</span><br /><span style="font-family:arial;">- Μυρίζεις σαν χασάπης</span><br /><span style="font-family:arial;">- Μυρίζουμε θες να πεις!</span><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-family:arial;" >. . .</span><br /></div><br /><span style="font-family:arial;">Κεραυνός εκείνο το βράδυ δεν έπεσε να μας κάψει, αλλά την Κυριακή το μεσημέρι κατά τις 3, και εγώ αλλά και ο αδελφός μου, είχαμε γίνει σαν ανθρακωρύχοι προσπαθώντας όλη μέρα να σουβλίσουμε το δωδεκάκιλο αρνί. Και αν αναρωτιέστε για το αποτέλεσμα ... ε ... σκέτο αριστούργημα!</span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-460789462276532042007-03-06T23:33:00.000+02:002007-03-07T21:29:44.170+02:00Boss' Diary: Μισός Τόνος<div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1Kd2F9nSteTyTC8rMqP_-WbiDHMB82P9hEDxbjsGWOwmWxuH6voK5y8194Yrg8N0uzxFPzartBx5AJP0ry_cwUO1QAReDtV_1Z9LnOmhwDM1vEVVl_WonGKvky8jWNmhLyCa8/s1600-h/DSC04189.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1Kd2F9nSteTyTC8rMqP_-WbiDHMB82P9hEDxbjsGWOwmWxuH6voK5y8194Yrg8N0uzxFPzartBx5AJP0ry_cwUO1QAReDtV_1Z9LnOmhwDM1vEVVl_WonGKvky8jWNmhLyCa8/s400/DSC04189.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5038939078693550258" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;">Ένας από τους πρωταγωνιστές ...</span></span><br /><br /></div> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Απλά μαθηματικά! Τόσο απλά που όταν είδα το αριθμό 500 λέω “πάει ... ξέχασα και αυτά που ήξερα”.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Πριν από περίπου δύο μήνες, αποφασίζουμε στην εταιρία να κάνουμε μια διαφημιστική καμπάνια. Είχαμε την φαεινότατη ιδέα (μπορείτε να χειροκροτείτε από τώρα διότι ήταν όλη δικιά μου), να στείλουμε την καινούργια μας μπροσούρα μαζί με ένα γράμμα σε όλους όσους είχαμε στην βάση δεδομένων. Σύνολο ... 9,604 άτομα!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Δύο μήνες το πάλευα αυτό το </span><span style="font-family:Arial;">project</span><span style="font-family:Arial;"> <span lang="EL">... κόψε την μπροσούρα διότι είναι πολύ μεγάλη και τα ΕΛΤΑ θα μας γδύσουν. Γράψε το γράμμα και άντε να μην έχεις ούτε ένα ορθογραφικό λάθος. Πάρε μία μία τις διευθύνσεις να δεις ότι είναι σωστές ... να τις τυπώσεις ... να τις κολλήσεις και δεν συμμαζεύεται.<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Τέλος πάντων το γέμισμα των φακέλων το έκανε η δεσποινίς Χριστίνα. Άρχισε να τα γεμίζει την περασμένη Δευτέρα. Κάποια στιγμή με παίρνει στο τηλέφωνο λίγο αγανακτισμένη και ...<o:p></o:p><br />- κ.Ανδρέα ... είστε σίγουρος ότι τα θέλετε όλα;<o:p></o:p><br />- Μάλιστα δεσποινίς Χριστίνα. Όλα.<o:p></o:p><br />- Και πού θα τα βάλουμε; Δεν έχω άλλες κούτες;<o:p></o:p><br />- Έχεις πολλά ακόμα; (ούτε που είχα δει εντωμεταξύ τον όγκο των φακέλων και των μπροσούρων που είχαν έρθει από το τυπογραφείο)<o:p></o:p><br />- κ. Ανδρέα ... με κοροϊδεύετε; Έχουμε γεμίσει ένα δωμάτιο.<o:p></o:p><br />- Υπερβολές! Υπερβολές! Θα σου φέρω σάκους ταχυδρομείου αύριο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span lang="EL" style="font-family:Arial;">. . .<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Έτσι συμφωνήσαμε και έτσι έγινε. Πρωί πρωί την περασμένη Τρίτη πήγα ταχυδρομείο. “Πόσους θέλετε; Μπορείτε να βάζετε μέχρι και 25 κιλά σε κάθε σάκο!” με ρωτάει η υπάλληλος ... “Καμιά δεκαπενταριά” απαντώ με εμφανή την παντελή μου άγνοια για το πόσους πραγματικά χρειάζομαι.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span lang="EL" style="font-family:Arial;">. . .<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Πρωί πρωί την περασμένη Πέμπτη με παίρνει πάλι η δεσποινίς Χριστίνα.<o:p></o:p><br />- Κύριε Ανδρέα ... μπορείτε να φέρεται άλλους 12 σάκους; ... και καθώς ερχόσαστε πάρτε και σπόρια για τον παπαγάλο! (Ναι! Έχουμε και έναν παπαγάλο! Ο κακόμοιρος το έσκασε από ένα γειτονικό σπίτι και δεν ήθελε με τίποτα να φύγει από την βεράντα μας. Είδαμε και από ‘δαμε και τον υιοθετήσαμε!)<o:p></o:p><br />- Τι κάνατε τα σπόρια που σας έφερα την περασμένη εβδομάδα; Τα χάσατε; Μη μου πεις ότι έχασες και τους σάκους του ταχυδρομείου; Τους έχω χρεωθεί!<o:p></o:p><br />- κ. Ανδρέα μην φωνάζετε ... θα τα βρω τα σπόρια (και είμαι σίγουρος ότι σκεφτότανε τι σπάγκος που είμαι που φωνάζω για σπόρια παπαγάλων) αλλά φέρτε 12 σάκους ... χρειάζομαι και άλλους.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Παω για άλλη μια φορά στο Ταχυδρομείο και η απορία πλέον την είχε ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της, η υπάλληλος του ταχυδρομείου. “Μα πόσα κιλά γράμματα έχετε;" Και τότε ήταν που μου δημιουργήθηκε και εμένα η ίδια απορία. Πόσα κιλά έχω να κουβαλήσω στο ταχυδρομείο; Παίρνω ένα φάκελο και τον ζυγίζω ... 53 γραμμάρια. Παίρνω και ένα κομπιουτεράκι και κάνω τον πολλαπλασιασμό ... 53 επί 9,604 ίσον 509,012. Πεντακόσια τι; Κιλά; Γραμμάρια; Μήπως έκανα λάθος τα μηδενικά και είναι 50 κιλά; Μπαίνω στο δωμάτιο με τα γράμματα και τι να δω ... και μακάρι να είχα την φωτογραφική μου μηχανή για να σας τα έδειχνα. Γράμματα όσο πάει το μάτι σου. Σάκους μπλε των ΕΛΤΑ γεμάτους και ασήκωτους. Μια κατάσταση χαώδη. Κάθε καρέκλα, κάθε ράφι, κάθε τραπέζι είχε γράμματα. Πάτωμα πλέον δεν έβλεπες!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Δέκα χιλιάδες γράμματα τελικά είναι πολλά. Πάρα πολλά!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span lang="EL" style="font-family:Arial;">. . .<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Το φακέλωμα τελείωσε αργά χτες το βράδυ. Πρωί πρωί εμφανίστηκα με ένα δανεισμένο τζιπάκι. Οι σάκοι με περίμεναν στην είσοδο. Κάθισα για μια στιγμή να τους χαζέψω ή μάλλον να τους αγναντέψω. Μάλλον ανατρεπόμενο χρειάζομαι σήμερα αλλά που να το βρω.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Φόρτωσα τους σάκους έναν έναν στο τζιπ. Τους πήγα στο ταχυδρομείο. Τους ξεφόρτωσα έναν έναν από το τζιπ. Τους κουβάλησα έναν έναν στην ζυγαριά για να καταγράψει η υπάλληλος το βάρος τους. Η ζυγαριά βέβαια ήταν στο ύψος του πάγκου οπότε έπρεπε να τους σηκώσω κάνα μέτρο πάνω από το έδαφος και να τους κατεβάσω μετά. Τους κουβάλησα έναν έναν έξω στο προαύλιο. Και το κερασάκι ... τους φόρτωσα σε κάτι τεράστια κλουβιά που και πάλι έπρεπε να τους σηκώσω κάνα μέτρο ψηλά.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Έρχεται η υπάλληλος και με βρίσκει σε ένα μαύρο χάλι. “Πεντακόσια” μου λέει. “Τι πεντακόσια;” Ρωτάω και εγώ με το δεξί μου χέρι να σκουπίζει τον ιδρώτα στο μέτωπό μου και το αριστερό μου να κρατάει την μέση μου που τα είχε δει όλα. </span><span style="font-family:Arial;">“</span><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Πεντακόσια κιλά ... μισό τόνο!</span><span style="font-family:Arial;">”</span><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Δηλαδή ... αναρωτήθηκα ... σήμερα σήκωσα και κουβάλησα πέρα δώθε 3.5 τόνους! Τόσο δε ζυγίζει και ένας ιπποπόταμος;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><b style=""><span lang="EL" style="font-family:Arial;">. . .<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Αυτά … για να ξέρεται τι τραβάω! Πάω να βάλω </span><span style="font-family:Arial;">Voltaren</span><span lang="EL" style="font-family:Arial;"> στη μεσούλα μου. Ζω ένα δράμα μοναχό!!!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><o:p></o:p></span></p>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-32080520543260391542007-02-27T22:36:00.000+02:002007-02-28T11:20:46.158+02:00Με συγχωρείτε κύριε ... με πυροβολήσανε<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;" lang="EL">Δύο εβδομάδες μπροστά σε ένα </span><span style="font-family: Arial;">computer</span><span style="font-family: Arial;" lang="EL"> είναι ικανές να βγάλουν </span><span style="font-family: Arial;">knock</span><span style="font-family: Arial;"> </span><span style="font-family: Arial;">out</span><span style="font-family: Arial;" lang="EL"> ακόμα και εμένα! Για την ακρίβεια δεν είναι δύο εβδομάδες αλλά σχεδόν 10 μέρες που από το πρωί μέχρι το βράδυ είμαι μπροστά σε δύο οθόνες υπολογιστών και τρέχω να προλάβω προθεσμίες. Έφτιαξα και μια μακέτα για ένα διαφημιστικό σήμερα και δεν άρεσε σε κανέναν. Ωραία, είπα, Ένα πεντάωρο στα σκουπίδια!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;" lang="EL">Τα πήρα και εγώ (ξέρετε που), ένοιωθα που ένοιωθα σκουριασμένος και αποφάσισα να πάω για </span><span style="font-family: Arial;">jogging</span><span style="font-family: Arial;" lang="EL">, εκεί γύρω στις εννέα το βράδυ. Ξεσκόνισα τα αθλητικά μου παπούτσια, πήρα και το </span><span style="font-family: Arial;">iPod</span><span style="font-family: Arial;" lang="EL"> για παρέα και πήρα τους δρόμους βραδιάτικα. Τα πρώτα 400 με 500 μέτρα ήμουνα αθληταράς. Είχα σταθερό ρυθμό, σωστές εισπνοές - εκπνοές ... μέχρι που το αριστερό μου πόδι άρχισε να παραπονιέται. Ο ρυθμός έπεσε σε γοργό βήμα μέχρι που λίγο πιο κάτω, κάπου εκεί σ’ ένα φούρνο-ζαχαροπλαστείο, άρχισε να γκρινιάζει και το στομάχι μου. Οι αναπνοές μου με εγκαταλείψαν τελείως και το γοργό βήμα σύντομα έγινε γρήγορο περπάτημα μέχρι που έφτασα στο </span><span style="font-family: Arial;">Video</span><span style="font-family: Arial;"> </span><span style="font-family: Arial;">Club</span><span style="font-family: Arial;" lang="EL"> και πλέον άρχισα να χαζεύω αφίσες με καινούργιες ταινίες.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;" lang="EL">Κάποια στιγμή που λέτε, και εκεί που πλέον χάζευα βιτρίνες στα κλειστά μαγαζιά, φρενάρει απότομα ένα μεγάλο μαύρο τζίπ δίπλα μου με ραγισμένο παρμπρίζ. Ο οδηγός άρχισε να μου φωνάζει αλλά εγώ, με την μουσική στα αυτιά, κατάφερα να ακούσω μόνο μερικές λέξεις από όσα έλεγε. “Κύριε, κύριε ... με πυροβολήσανε”. Περιττό να σας πω τις εκατοντάδες … να μη πω χιλιάδες σκέψεις που περάσανε από το νου μου εκείνη τη στιγμή. Όλες οι σκηνές χολυγουντιανών ταινιών που έχω δει με μαφία, γκάκστερς και αστυνομικούς παίξανε για δευτερόλεπτα μπροστά μου.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;" lang="EL">Βγάζω τα ακουστικά και ο οδηγός μου φωνάζει την πιο σουρεάλ φράση που έχω ακούσει ποτέ <span style=""> </span>... “Έχω χαθεί και θέλω να βγω στην Μεσογείων, για να πάω στο νοσοκομείο Γεννηματά, να βρω τον γιο μου, και είμουνα στην αττική οδό, και με έχουν πυροβολήσει, και πυροβόλησαν και μια άλλη γυναίκα ...” και κάπου εκεί ήταν που τον έχασα και πλέον δεν άκουγα τίποτα άλλο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;" lang="EL">Δηλαδή πόσο άτυχος πρέπει να είσαι; Να έχεις γιο στο νοσοκομείο, να είσαι μέσα σε τρελό άγχος, να σε πυροβολάνε την στιγμή που τρέχεις τουλάχιστον με εκατό ... και να χάνεσαι μέσα σε σκοτεινά στενά κ’ από πάνω! Και εκεί που τον συνάντησα ούτε που κατάλαβα πως βρέθηκε διότι η έξοδος δεν έχει καμιά σχέση. Ποίος ξέρει πόση ώρα έκοβε βόλτες στην περιοχή.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;" lang="EL">Εν ολίγοις, ο άνθρωπος ούτε μαφιόζος ήτανε ούτε ήθελε να με απαγάγει όπως στην αρχή νόμιζα. Το αντίθετο μάλιστα. Όταν του έδειξα τον δρόμο με κατ’ ευχαρίστησε και μόνο άγαλμα δε μου ‘φτιαξε. Απ’ ότι μου είπε, οδηγούσε στην Αττική οδό και κάποιος τον πυροβόλησε με αεροβόλο. Αναγκάστηκε να σταματήσει στην άκρη να δει τι έγινε και βρήκε και ένα άλλο αμάξι με οδηγό μια γυναίκα που και αυτήν την είχαν πυροβολήσει. Όταν κοίταξα στο ραγισμένο τζάμι καλύτερα είδα ένα κομμάτι σίδερο, σαν μια τεράστια βίδα, πάνω από δέκα εκατοστά μήκος και είχε σφηνώσει στο τζάμι κάθετα. Αν το γυαλί δεν το είχε συγκρατήσει αμφιβάλω αν ο άνθρωπος αυτός θα ζούσε τώρα. Δεν πάει καλά ο κόσμος!!!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;" lang="EL">Αυτά τα νέα ...<o:p></o:p></span></p>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-2625442722174924302007-02-11T00:31:00.000+02:002007-02-11T00:35:04.557+02:00Boss' Diary: H Μαύρη Τρούφα<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><b style=""><span lang="EL" style="font-family:Arial;">Χτες αργά το βράδυ ...</span></b></span><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;"><br />- Κύριε Ανδρέα ... αύριο μη ξεχάσετε τον αγιασμό. Έχουμε πει στον πάτερ Παναγιώτη στις 2 ακριβώς.<o:p></o:p><br />- Και για πες μου δεσποινίς Βάσω ... τα έχετε οργανώσει όλα; Καντήλι, λάδι, φυτίλι και λοιπά;<o:p></o:p><br />- Μα κύριε Ανδρέα ... ο αδελφός σας είπε ότι εσείς θα τα κανονίζατε όλα; Επίσης πρέπει να φέρετε και μια βασιλόπιτα!<o:p></o:p><br />- Δηλαδή εσείς τι έχετε οργανώσει;<o:p></o:p><br />- Τον παπά φυσικά! Το πιο δύσκολο απ’ όλα ... ξέρεται τι τράβηξα για να τον βρω; Όλο σε αγιασμούς και πίττες είναι αυτές τις μέρες.<o:p></o:p><br />- Καλά καλά ... με ‘πείσατε (μουρμούρισα)<o:p></o:p><br />- Α!!! Και μη ξεχάσετε και το φλουρί ... μην έχουμε τα περσινά χάλια.<o:p></o:p><br />- Τα προπέρσινα εννοείτε και δεν το ξέχασα εγώ το φλουρί ...<o:p> </o:p></span><span style="font-size:100%;"><br /><b style=""><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><br />Σήμερα το πρωί ...<o:p></o:p></span></b><br /></span><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">- Κα Αλεξάάάάνδρα έτοιμη η βασιλόπιτα;<o:p></o:p><br />- Έτοιμη! Έτοιμη ... της έχω βάλει και έξτρα ρούμι.<o:p></o:p><br />- Μα δεν ξέρω εγώ καμιά βασιλόπιτα με ρούμι. Βασιλόπιτα με φλουρί ξέρω εγώ ...<o:p></o:p><br />- Δεν ξέρω τι κάνετε εδώ αλλά από ‘κει που είμαι εγώ, βάζουμε μπόλικο ρούμι.<o:p></o:p><br />- Κα Αλεξάνδρα ... βότκα βάζετε (κάποια χώρα από το πρώην ανατολικό μπλόκ) και όχι ρούμι. Δεν είστε από την Καραϊβική!<o:p></o:p><br />- Δεν είχα βότκα και έβαλα ρούμι ... τι να σας κάνω. Αλλά μην ανησυχείτε έχει το φλουρί. Έμαθα ότι το ξεχάσατε πέρυσι!<o:p></o:p><br />- Δεν ήταν πέρυσι!!! Πρόπερσι ήτανε και δεν ήμουνα ... αφήστε το (μουρμούρισα και συνέχισα να ψάχνω στα ντουλάπια)<o:p></o:p><br />- Και τι ψάχνετε στα ντουλάπια;;;<o:p></o:p><br />- Εχμμμ ... έχουμε και αγιασμό και θέλω λάδι, καντήλι και αυτό με τα καρβουνάκια.<o:p></o:p><br />- Να ... πάρτε αυτό το λάδι (και μου δίνει ένα μικρό σφραγισμένο μπουκαλάκι με λάδι τόσο ωραίο διακοσμημένο <span style=""> </span>που νόμιζες ότι ήταν κάποιο ακριβό κρασί). Μας το ‘φεραν δώρο μέσα σε καλάθι με ποτά και κανείς δεν το χρησιμοποιεί.<o:p> </o:p></span><span style="font-size:100%;"><br /><b style=""><span lang="EL" style="font-family:Arial;"><br />Σήμερα το μεσημέρι<o:p></o:p></span></b><br /></span><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">- κ. Ανδρέα ... το λάδι που μας φέρατε είναι αρωματικό;<o:p></o:p><br />- Τι εννοείτε δεσποινίς Βάσω; Λάδι για μαγείρεμα είναι όχι για μασάζ.<o:p></o:p><br />- Να ... επειδή μυρίζει κάπως ...<o:p></o:p><br />- Τι να σας πω ... ότι βρήκα έφερα. Βάλτε αυτό γιατί έχουμε και άλλες δουλειές ...<o:p> </o:p><br /></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">Και να σας πω την μαύρη αλήθεια δεν έδωσα πολύ σημασία στα λεγόμενα της δεσποινίς Βάσως και γύρισα την αρχοντομουτσουνάρα μου πίσω στο μόνιτορ του υπολογιστή προσπαθώντας να τελειώσω ένα φαξ πριν έρθει ο πάτερ Παναγιώτης.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;"><o:p></o:p>Το προσωπικό, εντωμεταξύ, είχε αρχίσει να μαζεύεται, τριγύρω απ’ το τραπεζάκι που είχαμε στήσει πρόχειρα για τον αγιασμό, και το συνηθισμένο πλέον κους-κους είχε αρχίσει να φουντώνει. Δεν έδινα και πολύ σημασία, παρόλο που κάνανε απίστευτη φασαρία, αλλά για μια στιγμή βλέπω τον Γιάννη να ανοίγει το παράθυρο και όλοι να ξεσπάνε σε γέλια. Έτοιμος ήμουνα να πάω μέσα να τους βρίσω αλλά με πρόλαβε ο πάτερ Παναγής που έφτασε με συνοδεία τον πεντάχρονο εγγονό του ... Παναγιώτη στο όνομα επίσης.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">Και αρχίζει ο πάτερ Παναγής τους ψαλμούς και τις προσευχές, και αρχίζουμε και εμείς να κάνουμε τον σταυρό μας με κάθε “Κύριε ελέησον”. Και μάλλον ο Κύριος ήθελε να μας ελεήσει μεν αλλά και να μας μποχιάσει δε. Στην αρχή σκέφτηκα ότι κάποια νοικοκυρά μαγείρευε με μπόλικο σκόρδο κοκκινιστό μοσχαράκι και έμπαινε η μυρωδιά από το παράθυρο, αλλά τα λεπτά περνάγανε και η μυρωδιά γινότανε όλο και ποιο έντονη. Και κάπου εκεί στο εικοστό “Κύριε ελέησον” ήταν που συνειδητοποίησα ότι η κοντινότερη πολυκατοικία ήτανε τουλάχιστον εκατό μέτρα μακριά και εκτός αν οι γειτόνισσες μαγείρευαν κάνα τσουκάλι στιφάδο όλες μαζί, ήταν φύση αδύνατον να μυρίζει τόσο πολύ!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">Και ο παπάς να συνεχίζει να ψέλνει, και εμείς να συνεχίζουμε να κάνουμε τον σταυρό μας και να προσευχόμαστε το μαρτύριο να τελειώσει γρήγορα γιατί η μυρωδιά του σκόρδου πλέον είχε αλλάξει κάτι προς χαλασμένα μανιτάρια του δάσους σοταρισμένα με σκόρδο και σβησμένα με ξινό κόκκινο κρασί! Την μεγαλύτερη πλάκα δε, την είχε ο εγγονός του πάτερ Παναγή που έκανε απίστευτες γκριμάτσες με την μπόχα και με το δεξί του χέρι να το κουνάει πέρα δώθε κάνοντας δήθεν αέρα!!!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">Και ο πάτερ Παναγής τελειώνει επιτέλους τις προσευχές, μας εύχεται καλή χρονιά και καλές δουλείες, και κόβει στα τέσσερα την βασιλόπιτα κάνοντας ένα σταυρό. Και εκεί που κάνει τον σταυρό με το μαχαίρι, πετυχαίνει το φλουρί που η κυρία Αλεξάνδρα είχε φροντίσει να βάλει ακριβώς στο κέντρο της πίτας, και με έναν επιδέξιο χειρισμό που μόνο ένας </span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;">Jedi</span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;"> <span lang="EL">με το φωτοσπαθό του μπορεί να το καταφέρει, πετάει το φλουρί στον αέρα!<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">Πρέπει να κουνούσα το κεφάλι μου με απόγνωση όταν ο πάτερ γύρισε και μου είπε ... “Κ. Ανδρέα, νομίζω ότι ήρθε η σειρά σας τώρα ...” και μου παραδίδει το μαχαίρι για να συνεχίσω με το κόψιμο της πίτας. Τι να συνεχίσω δηλαδή, σκεφτόμουνα, εφόσον δεν μας πάει αυτό το έθιμο. Πρόπερσι ξεχάσαμε το φλουρί. Πέρυσι ξεχάσαμε να το ανακοινώσουμε και δεν ήρθε σχεδόν κανείς. Φέτος όλα καλά μόνο που κοντεύουμε να λιποθυμήσουμε και το φλουρί το ‘παίζει μεξικάνικο πηδηχτό φασόλι!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">Κάνω δυο βήματα και βρίσκομαι δίπλα στον πάτερ, μπροστά μου η πίτα και το καντήλι να σιγοκαεί το λαδάκι του. Και μα το θεό, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί εκείνη την στιγμή με αυτό που είπα, αλλά αντί να αρχίσω να κόβω τα κομμάτια για τον Χριστό, την παναγιά και τον φτωχό, γύρισα και ρώτησα τα υπόλοιπα παιδιά ... “Ποίος μαγειρεύει εδώ μέσα με σκόρδο;” ... και η σκέψη ότι ο πάτερ μπορεί και να είχε φαει μισό κιλό τζατζίκι (!!!) πέρασε από το μυαλό μου, διότι πλέον η μπόχα στο τραπέζι είχε φτάσει στο απροχώρητο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">“Μα κύριε Ανδρέα ...” μου λέει η δεσποινίς Βάσω με λίίίίίίίγο εκνευρισμένο ύφος ... “σας είπα ότι το λάδι που μας φέρατε είναι αρωματικό!” ... και γυρνάω το βλέμμα μου πάνω στο μισοάδειο μπουκαλάκι του λαδιού και βλέπω την ετικέτα με καλλιγραφικά γράμματα να γράφει … “Λάδι από Μαύρη Τρούφα”. Και με το πιο χαζό βλέμμα που μπορεί και να είχα ποτέ, γεμάτο απορία, λέω με την σειρά μου ... “Μα δεσποινίς Βάσω δεν διαβάσατε ότι το λάδι είναι από μαύρη τρούφα;;; Γιατί το βάλατε και δεν μου είπατε τίποτα;” και τι νομίζετε ότι ήταν η απάντηση που πήρα ... και ευτυχώς που ο πάτερ Παναγής είχε αρχίσει να κάνει την γύρα του στα γραφεία για να τ’ αγιάσει και δεν μας άκουγε ... “κ. Ανδρέα ... καταρχήν σας το ‘πα ότι είναι αρωματικό και κατά δεύτερον εγώ είμαι από την Λάρισα και δεν ξέρω τι είναι η μαύρη τρούφα! Που να φανταστώ ότι είναι Γαλλικό σκόρδο για </span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;">novel</span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;"> </span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;">cuisine</span><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">!!!”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Arial;font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;">. . .</span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">Τώρα το πως η δεσποινίς Βάσω ξέρει από </span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;">novel</span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;"> </span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;">cousin</span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;"> <span lang="EL">μάλλον θα μου μείνει απορία, και για όσους αναρωτιέστε τι απέγινε μ’ εκείνο το φλουρί ... μάλλον θα πρέπει να ρωτήσετε τον εγγονό του πάτερ που κάποια στιγμή, εκεί που έκοβα την βασιλόπιτα με την αρωματική συνοδεία του καντηλιού, με ρωτάει με ένα απίστευτο αθώο, γλυκό και παιδικό βλέμμα ... “</span></span><span style="font-family:Arial;font-size:100%;">T</span><span lang="EL" style="font-family:Arial;font-size:100%;">ο φλουρί τελικά ποίος θα το πάρει;” Και δεν άντεξα ... και του το ‘δωσα!</span><span style=";font-size:100%;" lang="EL" ><o:p></o:p></span></p>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-72417665226103375452007-01-08T09:02:00.000+02:002007-01-08T18:17:31.372+02:00... home!!!<object width="425" height="350"> <param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/9IJG_avErRA"> </param> <embed src="http://www.youtube.com/v/9IJG_avErRA" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="350"> </embed> </object><br /><br /><object width="425" height="350"> <param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ljgQ8rhqTzY"> </param> <embed src="http://www.youtube.com/v/ljgQ8rhqTzY" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="350"> </embed> </object>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-44761610335750447472007-01-01T10:31:00.000+02:002007-01-02T05:35:52.749+02:00Κάπως διαφορετικά φέτος …<div style="text-align: justify;">Στις δυο το μεσημέρι αρχίσαμε να ψάχνουμε για κινέζικο. Μη ρωτάτε γιατί, αλλά το έθιμο επιβάλει κινέζικο την παραμονή και δεν βρίσκομαι στην Κίνα! Και αν θες να φας, πρέπει να πάρεις τηλέφωνο για να παραγγείλεις από το μεσημέρι!<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLJiVraTn3KA91uyORTvXe5iuM6UOxjfowfOjU00T6MHKGlYXF6mE72JM9wtbXHR3COul0nMZfnxM1jVq_goOjN91Ja7JIFVBTZQnMIsw6IJQwst-J254tjDZW8hwNDKkXRSAq/s1600-h/NewYearsEve01.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLJiVraTn3KA91uyORTvXe5iuM6UOxjfowfOjU00T6MHKGlYXF6mE72JM9wtbXHR3COul0nMZfnxM1jVq_goOjN91Ja7JIFVBTZQnMIsw6IJQwst-J254tjDZW8hwNDKkXRSAq/s400/NewYearsEve01.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015241601638960066" border="0" /></a>Κάπου ξεφύγαμε στις ποσότητες. Όσα είχαμε στο τραπέζι, άλλα τόσα είχαμε και στην κουζίνα. Περιττό να αναφερθώ σ' το τι φάγαμε σήμερα, πρωτοχρονιά.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg4mYuuVz5msWAwWsJDr978tRKa1cXE5vg1xdbGb0rWd7qXouz-0XeP2nlPPgJIjbAHFKNyOszzWR0fjPz27_D104tUyLYVIxVVatVCvmVfO7PoYSRaCb0zYgzuQk7sb4YmxOq/s1600-h/NewYearsEve02.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg4mYuuVz5msWAwWsJDr978tRKa1cXE5vg1xdbGb0rWd7qXouz-0XeP2nlPPgJIjbAHFKNyOszzWR0fjPz27_D104tUyLYVIxVVatVCvmVfO7PoYSRaCb0zYgzuQk7sb4YmxOq/s400/NewYearsEve02.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015241421250333618" border="0" /></a>Και φυσικά η παράδοση επιβάλει chocolate fortune cookie. Προφανώς τα απλά fortune cookies δεν έχουν πέραση πλέον!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz2U7cBf0pp-ZE7m4iC34G83xp083V4z60KNy6HOVE1i5MoUeBnfQF1771Fc6OgK_qoTtheoFyT-_8nDFj8nEX7jnlvUVrPIFY9E66HgcTUakclvJBcsEZqpurAwZAPLSmWJN9/s1600-h/NewYearsEve03.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz2U7cBf0pp-ZE7m4iC34G83xp083V4z60KNy6HOVE1i5MoUeBnfQF1771Fc6OgK_qoTtheoFyT-_8nDFj8nEX7jnlvUVrPIFY9E66HgcTUakclvJBcsEZqpurAwZAPLSmWJN9/s400/NewYearsEve03.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015241249451641762" border="0" /></a>Δεν ξέρω αν το έχετε προσπαθήσει ... διαβάζει ένας ένας την τύχη του και προσθέτει στο τέλος την φράση "... in bed" ή την φράση "... στο κρεβάτι". Και τα δυο δουλεύουνε μια χαρά. Θυμηθείτε με την επόμενη φορά που θα πάτε για κινέζικο!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE1kinySvjhcRgGbTsOZHBLq9uDbNqmfzgOGHN0t81fcugYZXtuZMPq7VYRh_6BKaBJhdaGOjZ8M7oWv2QzHYi83DraETz5b9PmZxJf1AFkF-7XefyrAKiKzIU9vj0DcsLF6eQ/s1600-h/NewYearsEve04.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE1kinySvjhcRgGbTsOZHBLq9uDbNqmfzgOGHN0t81fcugYZXtuZMPq7VYRh_6BKaBJhdaGOjZ8M7oWv2QzHYi83DraETz5b9PmZxJf1AFkF-7XefyrAKiKzIU9vj0DcsLF6eQ/s400/NewYearsEve04.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015241112012688274" border="0" /></a>Berries ... mmm!!!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzJwZVa-mV7NzrwCnJr7msUC4LexVP7fBJ4aB7mkktpTjDuQkleF6SKPVdK3c-1jRlIsOgr1NG69Sdl-l2pSm5ZtVQZ05AXsetq1CRkt-mgK7TRULgI_jbFRvBEPgWCDIFRhrZ/s1600-h/NewYearsEve05.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzJwZVa-mV7NzrwCnJr7msUC4LexVP7fBJ4aB7mkktpTjDuQkleF6SKPVdK3c-1jRlIsOgr1NG69Sdl-l2pSm5ZtVQZ05AXsetq1CRkt-mgK7TRULgI_jbFRvBEPgWCDIFRhrZ/s400/NewYearsEve05.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015240974573734786" border="0" /></a>Home made Tiramisu!!! mmmm... Εγώ έκανα τον espresso!!!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3vCPw7Y8TiCKPRhMwsSPaR7rub5nIOQOom-mT3rpHtNooP5g9oZys_SHi59eoUbHxBgP8VRIOznvRG8HSxscTYBmgg6UQ1l_8DEmx7gEB3i7FmuT9l9VXAmvISMZChsHKRcZ7/s1600-h/NewYearsEve06.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3vCPw7Y8TiCKPRhMwsSPaR7rub5nIOQOom-mT3rpHtNooP5g9oZys_SHi59eoUbHxBgP8VRIOznvRG8HSxscTYBmgg6UQ1l_8DEmx7gEB3i7FmuT9l9VXAmvISMZChsHKRcZ7/s400/NewYearsEve06.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015240785595173746" border="0" /></a>Ποτέ μου δεν κατάλαβα ... άλλα όλοι παρακολουθούν μια μπάλα να πέφτει ... κοινώς "drop the ball" ... με άλλα λόγια "τα παρατάμε, δεν αντέχουμε άλλο, τα νεύρα μας γίνανε σμπαράλια φέτος"!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaey7NxCf64J4ouies1RsCgTm9ILFuWgXTjOzA6obHmdNHHKYdNI_5DyCc_xASZUzP9gSRZaEIe34TQxWAYvHEkb3x_kOIZ6j9DYXpLMF3_w1RqGVTNWth1Jqs9_DnJi8eJgq-/s1600-h/NewYearsEve07.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaey7NxCf64J4ouies1RsCgTm9ILFuWgXTjOzA6obHmdNHHKYdNI_5DyCc_xASZUzP9gSRZaEIe34TQxWAYvHEkb3x_kOIZ6j9DYXpLMF3_w1RqGVTNWth1Jqs9_DnJi8eJgq-/s400/NewYearsEve07.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015240682515958626" border="0" /></a>Τέλος πάντων ... μια μπάλα που κατεβαίνει και ο Dick Clark να λέει κάθε χρόνο τα ίδια.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFZh0RvbA1RejfA14LItM1PeqSf9-juKWxxMA0clpJWTGobnED1XDssV4Dlg9cjbRfwqx7LcUyV5t45NvshnrRf8-6fYLIOgX1muwEqp-WDVjED9wrbN7r_8EeiZaVgL4P8JNv/s1600-h/NewYearsEve08.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFZh0RvbA1RejfA14LItM1PeqSf9-juKWxxMA0clpJWTGobnED1XDssV4Dlg9cjbRfwqx7LcUyV5t45NvshnrRf8-6fYLIOgX1muwEqp-WDVjED9wrbN7r_8EeiZaVgL4P8JNv/s400/NewYearsEve08.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015240476357528402" border="0" /></a>... και όλοι μαζί να μετράμε αντίστροφα!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZV9_eo2CmXFI-0myiqyLvAcBig_QOBt8VG0YFIk1g76wuzrpSfdNnmm9-tMQ9WgIPcm7Dvh2bMk6S3n7TdlJ2Ka-ToEIbH7TGR4OpQK8kTPYwvnk1VC9Kdsi9_wn1rgHwY6vj/s1600-h/NewYearsEve09.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZV9_eo2CmXFI-0myiqyLvAcBig_QOBt8VG0YFIk1g76wuzrpSfdNnmm9-tMQ9WgIPcm7Dvh2bMk6S3n7TdlJ2Ka-ToEIbH7TGR4OpQK8kTPYwvnk1VC9Kdsi9_wn1rgHwY6vj/s400/NewYearsEve09.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015240364688378690" border="0" /></a>Για βασιλόπιτα πήρα ένα φρουτθ κέικ (όπως στο My big Greek fat wedding)<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyQjndzYWoa5SpHg4zu9z4axOZZlO5-Gp4629_CdGsTOh1Cjni19s8JhSNXprs0rrpqrfFEZ7xcsVULAKjilC7xOOIpsjGFZfDuRtYBA8ZTSiUdVW3CS3rB76kSq5pqnKLfzf5/s1600-h/NewYearsEve10.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyQjndzYWoa5SpHg4zu9z4axOZZlO5-Gp4629_CdGsTOh1Cjni19s8JhSNXprs0rrpqrfFEZ7xcsVULAKjilC7xOOIpsjGFZfDuRtYBA8ZTSiUdVW3CS3rB76kSq5pqnKLfzf5/s400/NewYearsEve10.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015240171414850354" border="0" /></a>... και το φλουρί έπεσε στον Ilya. Μη ρωτάτε γιατί, αλλά όλοι ρωτούσαν πως έβαλα το φλουρί μέσα. Δεν υπαινίσσομαι τίποτα αλλά μερικές φορές αυτοί οι φίλοι μου ...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRMl4uVKG6FYqvSJVdjxjcg0wiQd5OteyIwlFXnCFq29bKJMIckncM53euLuca2-4Y9ewmFR942Sb5d5gImFnGG2y7Ppx226GIJ2fQZjutTcuSgMEHt788E7fbPjn8jZ8xfNy6/s1600-h/NewYearsEve11.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRMl4uVKG6FYqvSJVdjxjcg0wiQd5OteyIwlFXnCFq29bKJMIckncM53euLuca2-4Y9ewmFR942Sb5d5gImFnGG2y7Ppx226GIJ2fQZjutTcuSgMEHt788E7fbPjn8jZ8xfNy6/s400/NewYearsEve11.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015249624637869010" border="0" /></a>... αλλά τους αγαπώ όπως και να έχουνε και τους θεωρώ οικογένειά μου. Γι αυτό και ταξίδεψα πέντε χιλιάδες μίλια φέτος. Και μιας και οι φωτογραφίες μου δεν θυμίζουν τίποτα από τις γιορτές, σας βάζω και μία από τους γείτονες. Παρακαλώ τα σχόλια να περιττεύουν ... οι φίλοι μου ζούνε σε μια καθώς πρέπει γειτονιά. Απλά μερικοί άνθρωποι τους αρέσει να ζούνε λίγο πιο έντονα τις άγιες τούτες μέρες. (θα προσπαθήσω να κάνω upload και videακι που έχω!)<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh15t_FazSYDNpzdD5wFvKDHVQ0JI14d6Xna0NK96WErkk0pDTmIJV_k89blXIV-kgTZiTrk9kLDl-zmjL7JHB5ipENxwaOy57rzbeC5nuNnk04-IXBMFjKQADA6aefAoF5XBgN/s1600-h/DSC03354-1.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh15t_FazSYDNpzdD5wFvKDHVQ0JI14d6Xna0NK96WErkk0pDTmIJV_k89blXIV-kgTZiTrk9kLDl-zmjL7JHB5ipENxwaOy57rzbeC5nuNnk04-IXBMFjKQADA6aefAoF5XBgN/s400/DSC03354-1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5015255092131236850" border="0" /></a>Αν αναρωτιέστε ... πάνω από την πόρτα τους κάνουν project τους τρεις μάγους με τα δώρα.<br /><br /><div style="text-align: center;">Καλή μας χρονιά!<br /></div> </div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-88985430067444417802006-12-27T18:36:00.000+02:002006-12-27T22:37:51.497+02:00Ho! Ho! Ho! Someone is coming to town!<div style="text-align: center;"><span style="font-size:85%;"><a style="font-family: arial;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYoFRU2FazEXYWDQjiIeK7FDs5yTv0bs0a7awxo9q7w1C71Q6J1l6Y9UYHpcmuZQQpGu1vkQSNUN6Xj-IqhnKoCIDOS4Vf_r7T-o5UOcnhQ6QaGqeae4HbCCxLO0RXcjpiZsjl/s1600-h/DSC03271.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYoFRU2FazEXYWDQjiIeK7FDs5yTv0bs0a7awxo9q7w1C71Q6J1l6Y9UYHpcmuZQQpGu1vkQSNUN6Xj-IqhnKoCIDOS4Vf_r7T-o5UOcnhQ6QaGqeae4HbCCxLO0RXcjpiZsjl/s400/DSC03271.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5013247629087069650" border="0" /></a><span style="font-family:arial;">Ανατολή πάνω από την Ελλάδα, 26 Δεκεμβρίου 2006 8:29 πμ</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;">Sunrise above Greece, 26 December 2006</span></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;"> 8:29 am<br /></span></span></div> <div style="text-align: center;font-family:arial;"><span style="font-size:85%;"><br /></span></div> <div style="text-align: center;"><span style="font-size:85%;"><a style="font-family: arial;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgixE1r_zm9eRFO6bxRPq8T0s372JfQ54kb5cvb_Fd9GJFOvVFwhiLl_v7Fe6JCUS4Zt2N-ROcoZWzB8gPFiWlo5jXtZNpO7jXfPyNwlO09onljK_2Wi1IfAsZPNgti8EVZnNIl/s1600-h/DSC03279.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgixE1r_zm9eRFO6bxRPq8T0s372JfQ54kb5cvb_Fd9GJFOvVFwhiLl_v7Fe6JCUS4Zt2N-ROcoZWzB8gPFiWlo5jXtZNpO7jXfPyNwlO09onljK_2Wi1IfAsZPNgti8EVZnNIl/s400/DSC03279.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5013247526007854530" border="0" /></a><span style="font-family:arial;">Ελβετικές Άλπεις κοντά στο </span></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;">St. Moritz</span></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;">, 26 Δεκεμβρίου 2006 9:07 πμ</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;"> Swiss Alps near St. Moritz, 26 December 2006 9:07 am</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><a style="font-family: arial;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUMebsGWpV7M0OLZusiqEjNwm8wkEf4i62ITAsBcaAqyLG4G91BePUhOtZBeMJAmsgtA9d6-sxl2lQWsnF9uKfmE2N81B0x6CzQpdgH86WWA6C1b5Oz6cpIXw4oZnExatVMo7/s1600-h/DSC03307.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUMebsGWpV7M0OLZusiqEjNwm8wkEf4i62ITAsBcaAqyLG4G91BePUhOtZBeMJAmsgtA9d6-sxl2lQWsnF9uKfmE2N81B0x6CzQpdgH86WWA6C1b5Oz6cpIXw4oZnExatVMo7/s400/DSC03307.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5013247405748770226" border="0" /></a><span style="font-family:arial;">Ατλαντικός Ωκεανός - κοντά στην Ισλανδία, 26 Δεκεμβρίου 2006 12:09 μμ<br /></span></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:arial;">Atlantic Ocean - near Island, 26 December 2006 12:09 pm</span></span><br /></div> <div style="text-align: center;font-family:arial;"><span style="font-size:85%;"></span><span style="font-size:85%;"><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid8km2gE66aWk7brQxeGLZ80fuA8WEre4kyQYbO1QSoK_ZhXXsFpanfyxBCvnMR-07ZMVLUGJlebu-LHLOhk4s8e85uqIOB59NACA57o0F0UD6bAfIR2_8YMrGy7Sg9u98HJeP/s1600-h/DSC03317.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid8km2gE66aWk7brQxeGLZ80fuA8WEre4kyQYbO1QSoK_ZhXXsFpanfyxBCvnMR-07ZMVLUGJlebu-LHLOhk4s8e85uqIOB59NACA57o0F0UD6bAfIR2_8YMrGy7Sg9u98HJeP/s400/DSC03317.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5013247070741321106" border="0" /></a>Νέα Γη - Καναδάς, 26 Δεκεμβρίου 2006 3:49 μμ<br />New Foundland - Canada, 26 December 2006 3:49 pm<br /><br /></span><span style="font-size:85%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXC4c5Onh335RLej2WRbWH8IKX5_i33Izcm63H1ujo4OkVVsl1Ss0qkVpMN1ZDyuA8hr1CDXGIj5l1x60fVk1Q0vXDW6_eKXQIh8ZmqOnwVke120LDS5J2rlb3N4peikC_w2OL/s1600-h/DSC03318-1.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXC4c5Onh335RLej2WRbWH8IKX5_i33Izcm63H1ujo4OkVVsl1Ss0qkVpMN1ZDyuA8hr1CDXGIj5l1x60fVk1Q0vXDW6_eKXQIh8ZmqOnwVke120LDS5J2rlb3N4peikC_w2OL/s400/DSC03318-1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5013247302669555106" border="0" /></a></span><span style="font-size:85%;">Νέα Γη - Καναδάς, 26 Δεκεμβρίου 2006 3:50 μμ<br />New Foundland - Canada, 26 December 2006 3:50 pm<br /><br /></span><span style="font-size:85%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiejRM9Z9C14HDD5YEWihNETNMJxxat8RgwjauLj656rD6eg5q7FT6nLhnftskMEg0tr_F9Ww3taT4owKjSWyJqnObGsZt6gp47AnGoLUgJ1m7DxL9lXvhJW1ihokIQ6SSPAQQZ/s1600-h/DSC03321.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiejRM9Z9C14HDD5YEWihNETNMJxxat8RgwjauLj656rD6eg5q7FT6nLhnftskMEg0tr_F9Ww3taT4owKjSWyJqnObGsZt6gp47AnGoLUgJ1m7DxL9lXvhJW1ihokIQ6SSPAQQZ/s400/DSC03321.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5013246834518119794" border="0" /></a></span> <span style="font-size:85%;">Νέα Σκοτία - Καναδάς, 26 Δεκεμβρίου 2006 </span><span style="font-size:85%;">5:26 μμ</span><br /><span style="font-size:85%;"> Nova Scotia -, Canada, 26 December 2006 </span><span style="font-size:85%;">5:26 pm<br /></span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-63106997461174503882006-12-12T15:20:00.000+02:002006-12-12T16:02:33.276+02:00Raindrops keep falling ...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj86YWS-dc7vx4saoo6-bFryo6KcRIwg7fi_4gVsk2eHUwZrVMSju_YihGX7KvJaM0YbRQHsvjjFpboDNMad_tNOPRdMdDaAeb22ZCjzJR-DSYBHp6_dobMtuKUTjLk40Uk06Uz/s1600-h/DSC03173sq.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5007640223597168450" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj86YWS-dc7vx4saoo6-bFryo6KcRIwg7fi_4gVsk2eHUwZrVMSju_YihGX7KvJaM0YbRQHsvjjFpboDNMad_tNOPRdMdDaAeb22ZCjzJR-DSYBHp6_dobMtuKUTjLk40Uk06Uz/s400/DSC03173sq.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG3BJrWF9ye1oQG2VC9eSQzX5_695UUrrq6lJbswiTNk3J3Kyo77rLMef4rm4-zeDZwMrOPXWdn5RuYJRBObFK13mTZITvIYKbMzGm-fBip2MQs0vsSM2jDewa5xIwyIjlNFhW/s1600-h/DSC03172sq.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5007639871409850162" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG3BJrWF9ye1oQG2VC9eSQzX5_695UUrrq6lJbswiTNk3J3Kyo77rLMef4rm4-zeDZwMrOPXWdn5RuYJRBObFK13mTZITvIYKbMzGm-fBip2MQs0vsSM2jDewa5xIwyIjlNFhW/s400/DSC03172sq.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV7Qi7hVLaxTHvirrp31yg7_Ag70dRQDztiqoUrSdS_LtLTbhsL5GWo365ey9mntaoj7aCkJm6Qk-hVvW_b5phJV5xmHZm4-wLuvlI9AGImhzXDOv5dtt-L3NmqVAUgoj9XVHN/s1600-h/DSC03171sq.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5007639544992335650" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV7Qi7hVLaxTHvirrp31yg7_Ag70dRQDztiqoUrSdS_LtLTbhsL5GWo365ey9mntaoj7aCkJm6Qk-hVvW_b5phJV5xmHZm4-wLuvlI9AGImhzXDOv5dtt-L3NmqVAUgoj9XVHN/s400/DSC03171sq.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE7nUzVBaxTBj1cVdWvWyGN8vmR-P3o2Wt0z3CO4XDU_OPHX5YGWr9HNGaQvVHFUrWY7h_7CUJdAT0Gdwwejkbw4jiiQtSuXF6paObyqEH2_wjDbOzm0E9xOOI4rBzKfq20IU2/s1600-h/DSC03169sq.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5007638913632143122" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE7nUzVBaxTBj1cVdWvWyGN8vmR-P3o2Wt0z3CO4XDU_OPHX5YGWr9HNGaQvVHFUrWY7h_7CUJdAT0Gdwwejkbw4jiiQtSuXF6paObyqEH2_wjDbOzm0E9xOOI4rBzKfq20IU2/s400/DSC03169sq.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTZL3lhVBHHacWRS2cCsVnjd_wMRe-7Brb-BpjxqiAHkDCUamtShVR6OyDhUOu0Hi7j2qrjElM0qMPpRREe1oWdi-SkoiML9C4J1GcJUOqNYKOS_U7DHFPiTL1vMmrroQAdmRs/s1600-h/DSC03165sq.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5007638694588811010" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTZL3lhVBHHacWRS2cCsVnjd_wMRe-7Brb-BpjxqiAHkDCUamtShVR6OyDhUOu0Hi7j2qrjElM0qMPpRREe1oWdi-SkoiML9C4J1GcJUOqNYKOS_U7DHFPiTL1vMmrroQAdmRs/s400/DSC03165sq.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf2wsuoSCvzpJu8TA0TSt4SPyLe7-ptHVL7Ap3wYKflrOZrf6fpHaK1w3IaZ-H6VokqYhCqY4DZhFY7t3G8cS4FzNNBy_RVk8zcNdxrpIceW7SQ8r9bUsuPGd3U_pBkZUz0lXk/s1600-h/DSC03158sq.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5007638449775675122" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf2wsuoSCvzpJu8TA0TSt4SPyLe7-ptHVL7Ap3wYKflrOZrf6fpHaK1w3IaZ-H6VokqYhCqY4DZhFY7t3G8cS4FzNNBy_RVk8zcNdxrpIceW7SQ8r9bUsuPGd3U_pBkZUz0lXk/s400/DSC03158sq.jpg" border="0" /></a> <div><div><div><div><div><div align="justify"><span style="font-family:arial;"></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:arial;">Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια όλη μέρα όλη νύχτα ... και ήρθε ο χειμώνας. Και τι καταλάβαμε τώρα; Τι και αν το βουνά δεν έχουν χιόνι; Τι και αν τα τζάκια παραμένουν σβηστά. Μια χαρά δεν ήμασταν με το πουκαμισάκι και τα γυαλιά ηλίου; Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια και το γρουσουζέψαμε το καλοκαιράκι μας.</span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="font-family:Arial;"></span></div><div align="center"><span style="font-family:arial;"></span> </div><div align="center"><span style="font-family:arial;">(οι φωτογρά</span><span style="font-family:arial;">φιες είναι αφιερωμένες σε όσους λατρεύουν την βροχή!)</span></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-36961621823235711122006-11-30T00:16:00.000+02:002006-12-10T23:25:54.910+02:00Happy ever after ... (updated)<div style="text-align: center;"> <div style="text-align: justify;"><span style="font-family:arial;">Καταρχάς να σας ευχαριστήσω για τις ευχές σας. Να σας πω επίσης για το πού βρίσκονται αυτά τα βουνά. Είναι δύο ώρες με τα πόδια από το χωρίο μου, Άνω Χώρα Ορεινής Ναυπακτίας. Τα βουνά είναι από την οροσειρά Κράβαρα και το φαράγγι ονομάζεται Κάκκαβος. Η τελευταία φωτογραφία με τα φώτα είναι η γέφυρα Ρίου Αντιρίου, με τη Ναύπακτο δεξιά, και την Πάτρα αριστερά. Το δε μονοπάτι που με τα βίας κατάφερα και έφτασα μέχρι την μέση ενώνει δύο χωριά, την Άνω Χώρα και την Αμπελακιώτισσα. Ο πατέρας μου, ισχυρίζεται ότι όταν ήταν παιδί πήγαινε με τα πόδια στην Αμπελακιώτισσα δύο φορές την εβδομάδα για να δει τον παππού του. Αν βλέπατε όχι μόνο εμένα, αλλά και όλη την παρέα, θα καταλαβαίνετε από τον ιδρώτα ότι ούτε μια φορά τον χρόνο δεν μπορείς να κάνεις αυτή την διαδρομή. Και για όσους αναρωτιούνται ... ναι, υπάρχει και Κάτω Χώρα!</span><br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/690885/Kakkabos01.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/14027/Kakkabos01.jpg" alt="" border="0" /></a>Ακολουθώντας την Κοκκινοσκουφίτσα...<br /></div><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/291893/Kakabos02.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/838292/Kakabos02.jpg" alt="" border="0" /></a>Σκηνή από την ταινία ...<br />"Ήταν όλα τους στρουμφάκια"<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/192826/Kakabos03.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/508213/Kakabos03.jpg" alt="" border="0" /></a>Στα χνάρια του κοντορεβυθούλη.<br />Πάλι μας γέμισε ψίχουλα αυτό το παιδί<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/148516/Krabara04.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/404618/Krabara04.jpg" alt="" border="0" /></a>Μόλις πέρασε η Ποκαχόντας με το κανό της.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/776138/Krabara05.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/866700/Krabara05.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/14593/Kakabos06.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/849345/Kakabos06.jpg" alt="" border="0" /></a>χο χο ... χο χο ... ετραγουδάγανε και οι εφτά νάνοι<br />στο διάβα τους για το ορυχείο<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/418994/Kakabos07.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/825598/Kakabos07.jpg" alt="" border="0" /></a>Όχι! Δεν φοβάμαι καθόλου. Το χτίσανε Έλληνες εργολάβοι!<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/394851/Kakabos08.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/129921/Kakabos08.jpg" alt="" border="0" /></a>αλλά επειδή παθαίνω κάτι τις με τα ύψη είπα να κάτσω χάμου<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/439686/RioAntirio.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/68932/RioAntirio.jpg" alt="" border="0" /></a>... και η επιστροφή αν και θα μπορούσε να ήτανε και<br />το κάστρο της ωραίας κοιμωμένης!<br /></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-1163363770828653092006-11-12T22:24:00.000+02:002006-11-30T00:06:05.416+02:00Mapping the moon again<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/1600/367917/20061112Moon.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/x/blogger2/5195/2344/400/745946/20061112Moon.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style=";font-family:arial;font-size:85%;" >Αθήνα 4 Νοεμβρίου 2006 8:21 μμ</span><br /></div> <div style="text-align: center;"><span style=";font-family:arial;font-size:85%;" ><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;font-family:arial;" >Seventeenth-century Italian scientist Galileo was, so as as we know, the first to use a new invention called the telescope to peak at celestial objects. When he turned his instrument to the Moon in 1609, he was astounded at what he saw. "The Moon is not smooth and uniform," he wrote, "but uneven, rough and full of cavities." With one glance, Galileo had smashed the centuries-old belief that heavenly bodies were perfectly formed and precisely spherical!<br /><br /></span><span style="font-family:arial;">Ξέχασα κανέναν;</span><span style="font-style: italic;font-family:arial;" ><br /></span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-1162763456755787462006-11-05T23:40:00.000+02:002006-11-15T17:54:47.427+02:00Shoot for the moon<div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/blogger/6943/1896/1600/20061104Moon.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/6943/1896/400/20061104Moon.jpg" alt="" border="0" /></a><span style=";font-family:arial;font-size:85%;" >Αθήνα 4 Νοεμβρίου 2006 8:21 μμ</span><br /><br /></div> <div style="text-align: center;"><span style="font-family:arial;">“Shoot for the moon and if you miss</span><br /><span style="font-family:arial;">you will still be among the stars.”</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">(Περιττό να σας πω</span><br /><span style="font-family:arial;">ότι με άκουσε όλη η γειτονιά χτες το βράδυ</span><br /><span style="font-family:arial;">όταν έβγαλα αυτή την φωτογραφία.)</span><br /></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-1162069958211681832006-10-28T00:07:00.000+03:002006-11-15T11:12:54.880+02:00Από αύριο ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/blogger/6943/1896/1600/Grandma.0.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/6943/1896/400/Grandma.0.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-family:arial;">- Από αύριο δεν θα υπάρχει λόγος να ξανάρθουμε εδώ ...</span><br /><span style="font-family:arial;">- Πρώτη φορά ήρθα και είδα τα φώτα σβηστά ...<br /><br />... και μετά σωπάσαμε και οι δυο ...<br /></span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-19207243.post-1161553441942265252006-10-23T00:38:00.000+03:002006-11-15T11:12:54.790+02:00Carpe diem: Μέρος 3ο ... Αϋπνίες<div style="font-family: arial; text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/blogger/6943/1896/1600/DSC02655.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/6943/1896/400/DSC02655.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">(Αθήνα 13 Οκτώβρη 2006)</span><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /><span style="font-family:arial;">Ένα είναι πάντως σίγουρο. Ότι “θα χεστώ στο τάλιρο”!!! Τουλάχιστον έτσι μου μαρτύρησαν τα χαρτιά εκείνη την ζεστή ημέρα του Αυγούστου ... ή για την ακρίβεια ο Γιάννης. Οι δουλείες θα πάνε περίφημα. Δεν έχω τίποτα να φοβηθώ να μου λέει και να μου ξανάλεει.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Τώρα βέβαια που έχει περάσει κάνας μήνας και βλέπω τα πράγματα με λίγο περισσότερη ψυχραιμία μπορώ να πω ότι δεν είχε και άδικο. Για να ξεχάσω ότι συνέβη το καλοκαίρι, έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Όλο τον Σεπτέμβρη, ξύπναγα κατά της οχτώ, έπιανα δουλειά κατά τις εννιά και γύρναγα σπίτι κουρέλι απ’ την κούραση κατά της έντεκα - δώδεκα το βράδυ. Πως να μην πάει καλά η δουλειά; Απομακρύνθηκα από τους φίλους μου λιγάκι και άφησα τον εαυτό μου να χαθεί μέσα στα bites του υπολογιστή μου. Και όλα αυτά για να βρω λίγο από τον χαμένο μου εαυτό ... λίγο από την χαμένη μου λογική και ίσως λίγο ηρεμία στην ψυχή μου.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Ο Γιάννης έλεγε και ξανάλεγε ... “θα τα πας περίφημα με την δουλειά. Το λένε ξεκάθαρα τα χαρτιά. Βλέπεις τον Έρμή; Βλέπεις τον Κρόνο;” Και μου έδειχνε τα πολύχρωμα σύμβολα στα ξεφτισμένα, από την πολύ χρήση, χαρτιά. “Όλα θα πάνε καλά. Βλέπω πολλά λεφτά!” Τον άκουγα και εγώ για κανένα τέταρτο και δεν έλεγα τίποτα, μέχρι που κάποια στιγμή σηκώνω το βλέμμα μου από τα χαρτιά και του λέω “Ξέρεις κάτι ... και ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις αλλά δεν με ενδιαφέρουν τα χρήματα ...” Και ίσως το βλέμμα να με πρόδωσε, ίσως ο αναστεναγμός αλλά αμέσως κατάλαβε τι με πονούσε και με μια κίνησε μάζεψε όλα τα χαρτιά και άρχισε να ανακατεύει για άλλη μια φορά το μέλλον.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Και είναι ενδιαφέρον πως ένας μάντης βλέπει μόνο προς το μέλλον και ποτέ προς το παρελθόν. Ίσως γιατί σε τετελεσμένα γεγονότα δεν μπορούν να είναι διπλωμάτες. Αλλά ο Γιάννης, όσο τον θυμάμαι από το πανεπιστήμιο, είχε πάντα μια νοοτροπία που ζήλευα. Ποτέ δεν κοιτούσε τους βαθμούς που είχε πάρει, αλλά τους βαθμούς που μπορούσε να πάρει. Τι και αν σήμερα έβρεχε. Αύριο θα είχε ήλιο. Βέβαια, στο Λονδίνο ζούσαμε, και έβρεχε κάθε μέρα, αλλά πάντα κοιτούσε μπροστά και ποτέ πίσω. Και πάντα με μία απίστευτη αισιοδοξία.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Και αρχίζει να μου ρίχνει πάλι τα χαρτιά και στο κέντρο αυτή τη φορά να βρίσκεται η Αφροδίτη. Και ενώ έπιασα τον εαυτό μου να κρέμεται από τα χείλη του και να περιμένω να μου πει αυτό που ήθελα να ακούσω, ρίχνοντας μου μια πονηρή ματιά γυρνάει και μου λέει με την αισιοδοξία που πάντα τον διακατείχε ... “Βλέπω να ερωτεύεσαι και πολύ σύντομα. Βλέπω απίστευτα σφοδρό έρωτα πολύ κοντά ... να σου έρχεται από την θάλασσα. Τρελός έρωτας ... ”</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Εγώ είχα μείνει άφωνος και μα το θεό, νομίζω ότι είχα και το στόμα μου ανοιχτό εκείνη τη στιγμή. Περίμενα να μου πει για τον πρώην έρωτα μου ... για την πονεμένη μου καρδιά, για το πως θα καταλήξει η ιστορία αυτή που δε λέει να τελειώσει ... και αυτός μου έλεγε για καινούργιους έρωτες! Από την θάλασσα! Όσο ο Γιάννης έβλεπε το ποτήρι γεμάτο, τόσο το έβλεπα άδειο εγώ. Μόνο καινούργιους έρωτες δεν ήθελα αλλά ο Γιάννης επέμενε. “Τρελός έρωτας ... από την θάλασσα ... εδώ το λένε ξεκάθαρα τα χαρτιά” και με τον δείκτη του χεριού του να μου δείχνει μία την Αφροδίτη μία την θάλασσα.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Δεν νομίζω να είπα και πολλά εκείνη την στιγμή και άφησα τον Γιάννη να συνεχίζει να ρίχνει τα χαρτιά και να μου λέει πως θα ερωτευτώ ξανά και ξανά ... και ξανά ... Και τα τραπουλόχαρτα στα χέρια του κοντεύανε να τελειώσουν και το τραπέζι στο καφέ που βρισκόμασταν είχε γεμίσει σύμβολα και χρώματα. Πλέον είχαμε τραβήξει ακόμα και την περιέργεια των περαστικών που μας ρίχνανε κανένα βλέμμα στα κλεφτά. Ο δε μπάρμαν όλο και μας στριφογύριζε προσπαθώντας να καταλάβει τι κάναμε.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Λίγο θύμιζε τα φοιτητικά μας χρόνια και ένοιωθα μια γλυκιά νοσταλγία, παρόλο που ποτέ δεν είχε ρίξει σε μένα προσωπικά τα χαρτιά. Κοιτούσα τα σύμβολα στα χαρτιά και άλλα τα αναγνώριζα, και άλλα όχι. Αλλά όπως κάθε τράπουλα χαρτομαντείας, έτσι και αυτή εδώ η τράπουλα, είχε και ένα χαρτί που δύσκολα ξεχνάς. Και ένας σωστός μάντης δεν θα σταματούσε ποτέ πριν ακουμπήσει στο τραπέζι το δρεπάνι του χάρου. Και τ΄ ακούμπησε ... εκεί δίπλα στο χαρτί του πατέρα μου ... και το είδα ... και δεν είπα τίποτα.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">“Είναι καλά ο πατέρα σου;” με ρώτησε ο Γιάννης. Και μέσα σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου, όλες εκείνες οι εικόνες τα τελευταία δύο χρόνια από τα νοσοκομεία περάσανε από το μυαλό μου. Και ακόμα χειρότερα, εκείνο το πρωινό, παραμονές δεκαπενταύγουστου, έτρεχα στο νοσοκομείο με τον πατέρα μου να προλάβουμε τους γιατρούς πριν φύγουν διακοπές. Βλέπεις, ο πατέρας μου, πριν από δύο μήνες, αποφάσισε να σταματήσει να παίρνει τα φάρμακά του γιατί θεώρησε ότι δεν τα χρειαζόταν. Αισθανόταν περίφημα μετά από την απίστευτη περιπέτεια της υγείας του, και μιας και εγώ είχα πάψει να τον ελέγχω κάθε μέρα μετά από δύο χρόνια θεραπείας, τα είχε θεωρήσει περιττά. Και σήμερα που σηκώθηκε και ήταν άσπρος σαν το πανί μόνο τότε μου το είπε.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Δεν χρειάστηκε να πω πολλά στον Γιάννη για το πόσο είχαν στραβώσει τα πράγματα. Ένα μόνο πράγμα μου είπε “Πρόσεχέ τον” και με μια κίνηση μάζεψε όλα τα χαρτιά από το τραπέζι και τα έκρυψε στην τσάντα του. “Δεν θα σου πω τίποτα άλλο παρά μόνο πρόσεχέ τον.” Πρέπει πάντως να είχα χλομιάσει εκείνη την στιγμή και για λίγο επικράτησε σιγή στο τραπέζι.</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Αλλάξαμε θέμα και σε λίγο η ατμόσφαιρα αλάφρωσε αλλά εμένα το μυαλό μου δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από αυτό το τελευταίο. Τώρα θα μου πείτε ... κάπου πρέπει να πέσει και αυτό το χαρτί ... σωστά; Κάπου και ο Γιάννης με την δουλειά αυτή, λίγο θεατρινισμό να τον έχει αποκτήσει. Σωστά;</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Φεύγοντας από το καφέ, καθώς ανταλλάσσαμε κινητά τηλέφωνα, γυρνάει και μου λέει ο Γιάννης, “Ανδρέα ... τα χαρτιά δεν προβλέπουν τον μέλλον. Απλά σου λένε τι μπορεί να συμβεί αν δεν κάνεις τίποτα για να αλλάξεις τις καταστάσεις στον παρόν. Αν προσέξεις τον πατέρα σου όλα θα πάνε καλά. Αν δεν θες εσύ να ερωτευτείς, δεν πρόκειται να συμβεί. Εμείς δημιουργούμε το μέλλον μας. Κανένας άλλος.”</span><br /><br /><span style="font-family:arial;">Εκείνο το βράδυ γύρισα σπίτι αργά και ξεθεωμένος. Ξάπλωσα προσπαθώντας όπως πάντα να ξεχάσω, αλλά πλέον οι σκέψεις είχαν γίνει πολλές και βασανιστικές. Και έτσι ξαπλωμένος ανάσκελα, έκλεισα τα μάτια μου και άφησα το μυαλό μου να ταξιδέψει. Όσο και να προσπάθησα πάντως, εκείνο το βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ.<br /><br />συνεχίζεται . . .<br /></span></div>NetKerveroshttp://www.blogger.com/profile/10328428274583355929noreply@blogger.com12