Δευτέρα, Μαΐου 29, 2006

Ήλιος Καλοκαιρινός


Ήλιος λαμπερός ... καλοκαιρινός. Σηκώνω το χέρι ψηλά να τον κρύψω, αλλά οι ακτίνες πάντα βρίσκουν τρόπο να μου ξεφύγουν. Προσπαθώ να τις πιάσω αλλά πάντα ξεγλιστράνε μέσα από τα δάκτυλα. Κλείνω τα μάτια προσπαθώντας να του ξεφύγω και είναι τόσο δυνατός … τόσο λαμπερός … είναι καλοκαιρινός. Να θέλεις να του αντισταθείς, να θέλεις να του κρυφτείς και αυτός πάντα σε πιάνει. Σε πιάνει, σε αγκαλιάζει και λιώνει κάθε παγωμένη, από τον χειμώνα, καρδιά.

Βουτάω να του ξεφύγω σε άρνηση να με ζεστάνει, και η αλμύρα της θάλασσας καιει κάθε ανοιχτή πληγή που άφησε πίσω η βαρυχειμωνιά. Κολυμπάω προς τον βράχο, παλιό γνώριμο φίλο. Στέκεται μόνος, μελαγχολικός. Ένα ολόκληρο χειμώνα τον έγδερναν τα κύματα. Ένα ολόκληρο χειμώνα στεκόταν μόνος και αγέρωχος με μοναδικό επισκέπτη ίσως κάποια Αλκυονίδα να γεννήσει τα αυγά της μες στο Φλεβάρη. Κοφτερός και αφιλόξενος λες και προσπαθεί να προστατέψει τη δική του πληγωμένη καρδιά. Με περιμένει όπως κάθε χρόνο να σκαρφαλώσω στη κορυφή του.

Και εγώ, όσες φορές και να έχω γλιστρήσει, όσες φορές και να έχω ματώσει, εκεί να προσπαθώ, εκεί να επιμένω, εκεί να σκαρφαλώνω και να τον κατακτώ. Τι ξεροκέφαλος που γίνομαι! Το ακατόρθωτο το αρπάζω. Δεν συμβιβάζομαι με τίποτα. Όλοι με γκρινιάζουν και εγώ να μη το βάζω ποτέ κάτω. Να μη μπορώ να αποδεχτώ καμιά ήττα. Να μη ξέρω πότε να καταθέσω τα όπλα. Και εκεί που σκαρφαλώνω, και με πείσμα γραπώνομαι από κάθε του σχισμή, ο ήλιος έχει αρχίσει και κοιτά με λησμονιά τη δύση. Οι ηλιαχτίδες φιλάνε το νερό, και όλο μου το σώμα, όλος μου ο βράχος, λάμπει από τις ανακλάσεις.

Και στέκομαι στη κορυφή και αγναντεύω τον ορίζοντα, και η θάλασσα όλη έχει γίνει χρυσαφί και λάμπει δυνατά όσο και ο ήλιος ο καλοκαιρινός. Και για μία μόνο στιγμή, για μία μοναδική στιγμή, έρχεται το δροσερό αγέρι στο αυτί και μου λέει ψιθυριστά, μα τόσο ψιθυριστά που μόνο εγώ και ο βράχος να ακούσει, “αρκετά ... αρκετά ... αφέσου και εσύ στο καλοκαίρι ... φτάνει πια ...”

22 σχόλια:

Xνούδι είπε...

Χεχ!!! έχω κι εγώ μια περίπου ίδια φώτο από προχτές. Αλλά με πολύ τσουνάμι όμως :ρ
Βουτιά μετά μουσικής έχεις κάνει Κερβεράκο;;; Να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι με τα ακουστικά στα αυτιά, να παίρνεις φόρα και να πέφτεις στα νερά.
Φυσαλίδες να εκτινάσονται κι εσύ να χορεύεις....
Ασε τι να σου λέω. Τρομερή εμπειρία.

Καλές βουτιές. Και προσοχή στους αχινούς :)

snikolas είπε...

Να αφεθείς Αντρέα, να αφεθείς για να νοιώσεις όμορφα.

NetKerveros είπε...

Χνούδι μου ... τον πάτησα τον αχινό χτες! Άντε και καλό μας καλοκαίρι!!!

Νικόλα ... εγώ αφήνομαι. Να δω ποιος θα με πιάσει όταν πέσω! Πολύ καλοκαίρι να έχουμε!!!

NinaC είπε...

Άντε, και στα δικά μας, οσονούπω!

. είπε...

αμαααααν! έχουμε καλοκαιριαστει όλοι!!!

άσε τους παλμούς σου να κάνουν φλιτς φλατς τώρα =)))

enteka είπε...

ωραίο (και ωραία φωτογραφία)
:)

Λαμπρούκος είπε...

ποιος από τους τρείς είσαι εσύ;

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

καλημερα...

NetKerveros είπε...

CD μου, καλομελέτα και έρχεται.

Μαριλίνα, είδα και τα δικά σου πλατς πλουτς.

11, καλοήρθες στο blog μου.

Λαμπρούκο, είμαι αυτός στη μέση στον αέρα. Τους άλλους δύο κύριους δεν τους ξέρω. Πολύ χαίρομαι που ακόμα τριγυρνάς στη παρέα μας.

Βασιλική ... τι σόι καλημέρα είναι αυτή;;; Πολύ καλημέρα και από εμένα.

Ανώνυμος είπε...

Βλέποντας την φωτογραφία τρομοκρατήθηκα....... Σκέφθηκα μην τυχόν και έχεις κλωνοποιηθεί. Αμέσως μετά όμως σκέφτηκα το προφανές.... Φιλιά ! ΠΠ

nyctolouloudo είπε...

όταν μας καταπίνει και μας ξερνάει η θάλασσα ξεχνάμε τα μύρια προβλήματά μας..

ο κύριος της φωτό πρέπει να κάνει δίαιτα!

NetKerveros είπε...

Να σου πω την αλήθεια Μοργκάνα μου, το παγωτό χωνάκι ξέχασα να φάω!

Μένω Εκτός, αν αφεθώ θα την πατήσω πάλι! Με ξέρω καλά :-)

Δέσπο, μόνο εσύ. Δεν ξέρω κανέναν άλλο.

Πάνο μου, να σου γνωρίσω τους δίδυμους αδελφούς μου ;-)

Μεθυσμένα μου Χρώματα, ο κύριος στη φωτογραφία είναι πριν από 3 χρόνια. Έκτοτε ερωτεύτηκε, έφαγε τα μούτρα του και από τη στεναχώρια του έχασε 15 κιλά. (υπάρχει και το σχετικό ποστ χε χε χε) Φιλιά

SomeonethatIusedtobe είπε...

Να'μαι πάλι!!! LOL
Πέρασα να πω γειά!
Kiss!

mindstripper είπε...

...ζήτω μας και μας.

;-)

ellinida είπε...

Εμένα μ'άρεσε που δεν το βάζεις κάτω κι'επιμένεις να σκαρφαλώνεις στον βράχο .
Καλό καλοκαίρι Ανδρέα !

NetKerveros είπε...

Μοργάνα ... σε λίγο θα αρχίσω εγώ να μαστιγώνω (άλλους φυσικά). χε χε χε. Ακόμα να φάω παγωτό χωνάκι. Ντροπή μου!

Χιονάτη μου. Ελπίζω μόνο για ένα για. Κάτω τα κεφάλια και βουρ για διάβασμα τώρα. Νταξ; Καλή επιτυχία.

Mind μου, την επόμενη φορά θα σε πάρω και εσένα στα βράχια μου.

Ελληνίδα, καλό μας καλοκαίρι. Έχεις κανένα βραχάκι να σκαρφαλώσω εκεί που μένεις;

loukoumaki είπε...

Αφέσου στο καλοκαίρι, στον ήλιο και στην θάλασσα που γιατρεύουν όλες τις πληγές, καλές βουτιές μάτια μου!
Και φυσικά υπέροχη φωτογραφία :)

Σταυρούλα είπε...

Ούτε συννενοημένοι να ΄μαστε όλοι οι καλοκαιρινοί νοσταλγοί! Μπράβο, Ανδρέα! Ωραίο ! Πάλεμα θέλει η ζωή στα δύσκολααααααα!

NetKerveros είπε...

Λουκουμάκι μου και Ρενάτα ... πολλά χαμόγελα!!!

verbal είπε...

να πάρει ο διάολος, κάπου τον ξέρω αυτόν τον βράχο και δε μπορώ να θυμηθώ από που

NetKerveros είπε...

Verbal ... Λευκάδα, παραλία Μύλος. Η ωραιότερη παραλια που έχω δει ποτέ μου.

verbal είπε...

Μύλος; Άγιος Νικήτας δηλαδή, α μπράβο. Έκοψες το βουνό απο πίσω και δίστασα όταν την είδα.